Kiedy zobaczyłem ocenę tego filmu poczułem zażenowanie. Film jest dobry, nawet bardzo dobry. Jest to mój drugi film Rivette'a, wcześniej widziałem "Piękną złośnice", na razie się nie zanosi na kolejny seans tego reżysera bo w internecie nie są dostępne tłumaczenia innych filmów, a wielka szkoda. Od "36 widoków..." i od "Pięknej złośnicy" emanuje wielki spokój, błogosć i senna atmosfera, a to jest takie rzadkie we współczesnym skomercjalizowanym kinie. "36 widoków..." to opowieść o przezwyciężaniu traumy, stawianiu czoła demoną przeszłości i wstępie do nowego życia. To ostatni film Jacques'a Rivette'a o ginącym świecie małych trup cyrkowych przemieszczających się z miasta do miasta. Mam wrażenie, że Rivette opowiada też trochę o zmieszchu samego siebie, swojej epoki, ludzi roku 68. O zmieszchu kina artystycznego, autorskiego.