Afrykańska przygoda 3D safari nad Okavango/film/Afryka%C5%84ska+przygoda+3D+safari+nad+Okavango-2007-4692052007
pressbook
Inne
O FILMIE
Po światowym sukcesie ?Dzikiego Safari 3D?, wytwórnia nWave Pictures zaprasza Państwa, na nową ekscytującą trójwymiarową przygodę z dziką przyrodą Afryki. Dla wielu z nas Afryka pozostaje odległym i niedostępnym miejscem. Jednak teraz macie Państwo okazję, by odwiedzić Deltę Okavango ? jeden z najbardziej unikalnych obszarów dzikiej przyrody na tym fascynującym kontynencie. Zapraszamy na nowy, 40-minutowy, wielkoformatowy film ?Afrykańska przygoda 3D ? safari nad Okavango?. Delta, stworzona przez rozlewiska Okavango, jest tak ogromna, że widać ją z Kosmosu jako gigantyczną ?rękę? przynoszącą ulgę temu opustoszałemu regionowi. Do niedawna ten mało znany światu, odosobniony, liczący 20.000 km2 labirynt lagun, kanałów i wysp, tworzy jeden z najpiękniejszych, dziewiczy rezerwat dzikiego życia na Ziemi. Film nie jest wyczerpującym dokumentem o regionie, ale raczej unikalnym fotosafari na zalanej wodą pustyni. Prowadzeni przez południowoafrykańskiego zoologa, panią Liesl Eichenberger, widzowie przyłączają się do światowej sławy filmowca dzikiej przyrody, Tima Liversedge w trakcie przyprawiającej o dreszcz emocji przygody na zalanej wodą pustyni. Dzięki oszałamiającemu w swych efektach, trójwymiarowemu filmowi, widzowie poczują dreszcz emocji stając twarzą w twarz? z bardzo różnorodną, wielką zwierzyną ? krokodylami, hipopotamami, słoniami i lwami, obserwując też jedno z największych na świecie skupisk ptaków. W wieku zaledwie 20 lat Tim został zatrudniony przez Smithsonian Institute by uczestniczyć w badaniach Delty. Zakochał się w Okavango i mieszka tam do dziś. Pod koniec lat 60. został jednym z pierwszych strażników dzikiej przyrody nad Okavango. Dwadzieścia lat temu głębokie przekonanie Tima, że długoterminowa ochrona siedlisk dzikiego życia wymaga wsparcia międzynarodowego, popchnęło go do przerwania kariery strażnika dzikiej zwierzyny i do zamiany jej na karierę filmowca, aby móc podzielić się swoją głęboką wiedzą na temat tego miejsca z publicznością na całym świecie. Ludzie nie przejmują się miejscem, którego nie znają. Tim wierzył, że jego filmy mogą to zmienić. Liesl Eichenberger ? gospodyni ?Dzikie Safari3D?, nakręconego przez nWave Pictures ? od ponad dziesięciu lat jest zaangażowana w programy ochrony przyrody w południowej Afryce. Opiekowała się realizacją pierwszego wielkoekranowego trójwymiarowego filmu o tamtejszej przyrodzie. Ale zawsze chciała badać Okavango i nie mogła odrzucić zaproszenia by spędzić kilka tygodni w obozie filmowym Tima w sercu Delty i odkryć ten region oczami eksperta.
STRESZCZENIE FILMU
AFRYKAŃSKA PRZYGODA ? SAFARI NAD OKAVANGO oferuje widzom fantastyczną przygodę uczestniczenia w fotosafari w Delcie Okavango. Piękno trójwymiarowych fotografii towarzyszy im w podróży łodziami z zoologiem Liesl Eichenberger i filmowcem przyrody Timem Liversedgem, gdy badają ten unikalny region naszej planety, nietknięty przez cywilizację. Rozpoczynając podróż na północy, gdzie Okavango meandruje przez szeroki na 10 mil gąszcz papirusów, widzowie dotrą do serca Delty i staną oko w oko z hipopotamami, krokodylami, słoniami, lwami i licznymi gatunkami antylop. Dzięki cudom wielkoformatowej j technologii 3D widzowie będą czuli się uczestnikami wydarzeń, lepiej rozumiejąc, dlaczego obrońcy środowiska, tacy jak Liversedge, poświęcili życie by upewnić się, ze Delta Okavango będzie traktowana jako narodowy skarb, który warto chronić dla przyszłych pokoleń.
NOTATKI PRODUCENCKIE
Ben Stassen ? producent i reżyser, po dokonaniu wielu przełomowych, nowatorskich zmian w wielkoformatowym przemyśle filmowym (włączając w to filmy w technice animacji komputerowej, takie jak?3D Mania Tajemnice Trzeciego Wymiaru?, ?Obcy ? Kosmiczna Inwazja? i ?Nawiedzony Zamek?), stworzył pierwszy na świecie film o przygodach w dzikiej przyrodzie ? ?Dzikie Safari3D?. Po sukcesie ?Dzikiego Safari 3D?Stassen zdecydował się zaangażować w jeszcze bardziej ambitny projekt ? fotosafari w Delcie Okavango. Fantastycznie nakręcony ?AFRYKAŃSKA PRZYGODA 3D? pozwala widzowi podróżować w wielu różnych otwartych pojazdach, takich jak samochód terenowy, motorówka, łódź ze śmigłem, a nawet mokoro ? czółno wycięte z pnia drzewa, w towarzystwie Tima Liversedge i Liesl Eichenberger badających Deltę. ?Chciałem potraktować to fotosafari bardzo dosłownie? ? mówi Stassen ? ?i dać widzom perspektywę pasażera z tylnego siedzenia.? Użycie technologii filmowania trójwymiarowego potęguje zaangażowanie widzów w ten film. ?3D umożliwia umieszczenie widzów w przestrzeni filmowej? ? mówi Stassen ? ?Chciałem wprowadzić widza w sam środek dzikiej przyrody, by poczuł na sobie jej oddech.? Oprócz radości jaka daje widzowi film, ?Afrykańska Przygoda 3D? opowiada też ważną historię o potrzebie ochrony unikalnych ekosystemów, takich ja Delta Okavango, dla przyszłych pokoleń. Zajmując się całe życie ochroną przyrody, w latach 80, Tim Liversedge zdecydował się zostać filmowcem dzikiej przyrody. Głębokie przekonanie Tima, że długoterminowa ochrona siedlisk dzikiego życia wymaga wsparcia międzynarodowego, popchnęło go do przerwania kariery strażnika dzikiej zwierzyny i zamiany jej na karierę filmowca, by móc podzielić się swoją głęboką wiedzą na temat tego miejsca z publicznością na całym świecie. Ludzie nie przejmują się miejscem, którego nie znają. Tim wierzył, że jego filmy mogą to zmienić. ?Uczynienie Tima centralną postacią filmu stało się świetną okazją by opowiedzieć interesującą historię osadzoną w fantastycznym regionie, ale też okazało się być wielkim wyzwaniem? ? tłumaczy Stassen. W ciągu 20 lat Tim stworzył serię spektakularnych filmów na temat Delty i jej okolic. Jednak próba uchwycenia w wielkoformatowym filmie 3D choć części magii Tima, okazało się być logistycznym koszmarem. Ilość sprzętu i rozmiar ekipy filmowej, potrzebnej dla tego typu produkcji, znacznie przekroczyły wielkości typowe przy klasycznym kręceniu filmu dokumentalnego o dzikiej przyrodzie. ?To była bardzo stresująca produkcja. Poziom wody był najwyższy od 25 lat. Bardzo trudno było się przemieszczać? ? mówi Stassen ? ?W trakcie produkcji wyczarterowaliśmy w sumie 57 samolotów tylko po to, by móc się przemieścić z punktu A do punktu B. Niektóre loty trwały zaledwie 7 minut, ale nie było innego sposobu, by dotrzeć do wielu z filmowanych miejsc.? ?Ale często właśnie w tych najgorszych warunkach udaje się uchwycić najciekawsze sceny? ? zauważa Stassen ? ?i mamy nadzieję, że ta poruszająca przygoda pozwoli publiczności lepiej docenić ten zakątek raju.?
WYWIAD Z REŻYSEREM BENEM STASSENEM (B.S.)
Skąd się wziął pomysł ?Afrykańska Przygoda3D?? B.S.: Nie jestem filmowcem przyrodnikiem, ale naprawdę podobało mi się robienie filmu ?Dzikie Safari 3D? w Afryce Południowej parę lat temu. ?Dzikie Safari3D? nie było tradycyjnym filmem o dzikiej przyrodzie, lecz najgłębszym doświadczeniem filmowym. Historia była bardzo prosta. Podczas całego filmu jeździliśmy samochodem terenowym 4 x 4 szukając Wielkiej Piątki (słoń, bawół, nosorożec, lew, lampart). A jednak widzowie zaakceptowali pomysł i spodobało im się znalezienie się w środku wydarzeń dzięki wielkoformatowemu ekranowi i technice 3D. Kiedy zdecydowałem się zaangażować w kolejne filmowe safari o Afryce, szukałem tematu i miejsca, które umożliwiłyby mi utrzymanie atmosfery tego pierwszego filmu, a jednocześnie opowiedzenie bardziej rozwiniętej historii. Wybór padł na miejsce, gdzie światowej sławy filmowiec przyrodnik,Tim Liversedge, zgodził się być nie tylko moim współproducentem, ale także głównym bohaterem filmu. Dlaczego właśnie Delta Okavango? B.S.: Wybrałem miejsce jeszcze zanim wiedziałem, że Tim zostanie zaangażowany w ten projekt. Delta Okavango jest jednym z najpiękniejszych rezerwatów dzikiego życia na Ziemi. Widoki zapierają dech w piersi, dzika przyroda jest niezwykle zróżnicowana i aż kipi. Znałem Tima jako kolegę ? filmowca od dużego formatu i rozmawiałem z nim kilkakrotnie na spotkaniach IMAXu. Tim mieszka w Botswanie, na skraju Delty i zdecydowałem się zadzwonić do niego i poprosić o radę, jak zabrać się do filmowania w tej części świata. Szybko zdałem sobie sprawę, że jest najlepszym ekspertem od tego regionu. Już pod koniec pierwszej rozmowy telefonicznej Tim zaprosił mnie do złożenia mu wizyty. Obiecał, że zrobi dla mnie rekonesans miejsc, w których będziemy kręcić zdjęcia. Już pierwszego dnia Tim pokazał mi kilka godzin nagrań ze swoich 20 lat filmowania w rejonie Okavango ? surowych, beż żadnej obróbki filmowej, ukazujących jego pracę w Delcie. Dla mnie ten materiał wyglądał bardzo ekscytująco. Pamiętaj, że nie mam żadnego prawdziwego doświadczenia jako filmowiec przyrodnik i nie miałem żadnego pojęcia, ile wysiłku trzeba włożyć w uchwycenie w filmie zachowania zwierząt w tak odległym i niedostępnym miejscu, jakim jest Delta Okavango. Myślałem, że zobaczę długie sekwencje z Timem czekającym, aż coś się wydarzy. Nic bardziej mylącego. Tim wyglądał i zachowywał się jak Indiana Jones z kamerą. Przez te wszystkie lata zbudował zadziwiające platformy do filmowania i opracował specyficzne techniki filmowania. Ale przede wszystkim zdałem sobie sprawę, że Tim to filmowiec mający poczucie misji. Całe życie zajmując się ochroną przyrody, porzucił karierę strażnika dzikiej przyrody aby stać się filmowcem. W latach 80. poczuł nagłą potrzebę podzielenia się swą głęboką wiedzą na temat Okavango z międzynarodową publicznością. Południowa Afryka jest niezwykle sucha, a spragnione wody kraje tego regionu postrzegają Okavango jako marnujące się źródło jakże potrzebnej tu wody. Już wielokrotnie plany zawrócenia wód Okavango były skutecznie torpedowane przez światowe organizacje ochrony przyrody. Filmy Tima odegrały tu istotną rolę przez umieszczenie tego rajskiego zakątka w świadomości widzów na świecie i skłonienie międzynarodowej społeczności do działania. Jak zabrałeś się do kręcenia tego filmu? B.S.: Większość filmów dokumentalnych o dzikiej przyrodzie, które oglądamy w telewizji, koncentruje się na zachowaniu zwierząt. Moją ambicją było wykorzystanie ogromnego ekranu IMAX i techniki trójwymiarowej by pozwolić publiczności ?zanurzyć się? w środowisku, postawić ją oko w oko ze zwierzętami i spróbować uchwycić podniecenie towarzyszące obserwowaniu tych niezwykłych stworzeń z małej odległości w ich własnym środowisku życia. Jak blisko dało się podejść do zwierząt? B.S.: Podchodziliśmy niewiarygodnie blisko! Najpierw Tim nie był pewien, czy to się uda. Nasza ekipa była zbyt duża, a sprzęt zbyt głośny. Bał się, że zwierzęta będą się zachowywać agresywnie lub po prostu uciekną. Przez kilka pierwszych tygodni było naprawdę ciężko. Ale powoli i konsekwentnie udawało się nam robić coraz lepsze ujęcia. W końcu udało nam się zrobić trzy sceny z lwami, dwa ujęcia słoni ? tak bliskie spotkanie oko w oko, jak jeszcze nigdy w filmach 3D, scenę z sową rybiarką i wiele innych ujęć dzikich zwierząt. Jak zwierzęta reagowały na filmowanie? B.S.: Pomimo całego sprzętu, jaki mieliśmy ze sobą, zwierzęta nie czuły, że im zagrażamy. To było naprawdę zadziwiające, biorąc pod uwagę nasze dziwne dla nich zachowanie. Jeśli wybierasz się na foto safari w dziczy, to powinieneś siedzieć, nie poruszać się i być cicho. Tymczasem my musieliśmy stać, obsługiwać sprzęt, ciągle się kręciliśmy i dużo ze sobą rozmawialiśmy. Typowe kręcenie ujęcia wyglądało tak: Zajmowaliśmy miejsce i za pomocą lasera Scott Hoffman mierzył odległość zwierząt od kamery. Wykrzykiwał odczyty do Seana, który ledwie nas słyszał, jako że głowę miał schowaną pod osłoną kamery. Sean obliczał w pamięci odległość, w jakiej należało ustawić drugą kamerę, niezbędną do kręcenia filmu 3D. Wynik wykrzykiwał do Waynea Bakera, który ustawiał kamerę w odpowiedniej odległości. W tym czasie ja krzyczałem na wszystkich, aby się spieszyli, bo nie zdążymy z ujęciem. Nie jest to zachowanie typowe dla filmowców przyrodników, którzy zazwyczaj siedzą godzinami bez ruchu i w ciszy, czekając na idealne ujęcie. Zwierzęta chyba wyczuwały, że staramy się dokonać cudu i zostawiały nas w spokoju. Jak trudno było filmować w Delcie Okavango? B.S.: Bardzo! Wiele razy myślałem, że się nam nie uda. Dzięki znajomościom Tima dostaliśmy pozwolenie na założenie obozu filmowego w samym sercu Delty, ale przemieszczanie się z miejsca na miejsce pozostawało strasznym wyzwaniem. Logistyka to był koszmar. Ale było też kilka kłopotów z bezpieczeństwem. Wszędzie wokół nas roiło się od dzikich i potencjalnie niebezpiecznych zwierząt ? lwów, słoni, hipopotamów, krokodyli. Filmowaliśmy zimą, więc nie musieliśmy się szczególnie przejmować czarnymi mambami, połozami (dysfolidami) i innymi silnie jadowitymi wężami.
WYWIAD Z SEANEM PHILIPSEM, SZEFEM EKIPY ZDJĘCIOWEJ
Czym ta produkcja różniła się od pierwszego filmu przyrodniczego kręconego techniką 3D ? ?Dzikie Safari 3D?? Delta Okavango jest szeroką równiną zalewową, co oznacza, że prawie cały film jest kręcony na wodzie i w jej pobliżu. Woda daje dodatkowe możliwości wizualne podczas filmowania w plenerach. Odbicia dodają tajemniczości i symetrii widokom stałego lądu. Woda skupia też różne formy życia. Jakim szczególnym wyzwaniom Ty i cała ekipa stawiliście czoła podczas filmowania w Delcie Okavango? Cały sprzęt musiał pracować na wodzie, przewożony zazwyczaj w małych, płaskodennych łódkach, które mogły łatwo przemieszczać się po mokradłach. Podczas filmowania z łodzi lub aut terenowych kompaktowa kamera 3D była przymocowana do głowicy, która stabilizowała jej położenie, setki razy na sekundę przeliczając różne wskaźniki. Przy takim zamontowaniu kamery mogliśmy się wychylać z poruszającego się pojazdu podczas przekraczania rzek i na wybojach, aby realizować nasze ujęcia, wiedząc przy tym, że publiczność w końcowym efekcie zobaczy w pełni stabilny, choć ruchomy obraz na ogromnym ekranie. Aby uchwycić trójwymiarowe obrazy dzikiej przyrody w różnych przybliżeniach, musieliśmy bardzo dokładnie manewrować ogniskową teleobiektywowych soczewek, jednocześnie zmieniając kąt zbieżności. Kąt ten umożliwia widzom postrzeganie trójwymiarowe. By to osiągnąć, musieliśmy kontrolować wiele równocześnie zmieniających się parametrów. W przypadku ujęć słoni oko w oko ? czy rzeczywiście byłeś tak blisko nich, czy skorzystałeś z teleobiektywu? Dla filmowania płochliwych lub najbardziej niebezpiecznych zwierząt zbudowałem specjalny osprzęt do uzyskiwania zbliżeń techniką 3D, umożliwiający 10-krotne powiększanie obrazu na ekranie. Jednak tak pełne wrażenie stawania oko w oko ze zwierzętami można osiągnąć tylko podchodząc z szerokokątnym obiektywem bardzo blisko zwierząt. Technologia 3D 15/70 mm pozwala na dokładne odwzorowanie rzeczywistości, co oznacza tyle, że jeśli widz ma mieć wrażenie, że zwierzę jest odległe od niego o 1 metr, to Ty, kręcąc film, musisz do niego zbliżyć kamerę także na 1 metr. Woda w Delcie jest wszędzie, ale czy wysoka wilgotność ma wpływ na filmowanie? Na szczęście nie używaliśmy taśmy magnetycznej, tylko kliszy filmowej, mniej podatnej na wilgoć. Sprzęt musiał być codziennie dokładnie czyszczony, a układy optyczne musiały być wolne od skondensowanych kropli wody i od drobin kurzu. W dwuwymiarowym filmie można się pozbyć kurzu i wody na soczewkach, ale gdy są dwie soczewki, które odtwarzają to, co Twoje oczy widzą w rzeczywistości, to ewentualny kurz lub wilgoć będziesz widziała w swoich oczach. Jak często wysyłasz negatyw do laboratorium, filmując w tak odległym miejscu? Czy możesz nagrane sceny zobaczyć jeszcze w trakcie kręcenia filmu? Obozowaliśmy i kręciliśmy w bardzo odległych od cywilizacji miejscach, do których musieliśmy dostawać się lecąc małymi, wyczarterowanymi samolotami, więc nie mieliśmy wielkiej nadziei na oglądanie efektów swojej pracy z dnia na dzień. Wysyłaliśmy film do RPG Productions w Burbang w Kalifornii. Rick Gordon, weteran filmów wielkoekranowych, nadzorował wywoływanie i obróbkę taśmy, informując nas, jak to wszystko idzie.
KRÓTKA HISTRIA TECHNOLOGII 3D I ZASADY JEJ DZIAŁANIA
?Afrykańska Przygoda 3D? przedstawia niesamowite zbliżenia niektórych z najbardziej fascynujących zwierząt afrykańskich. Oto jak działa ta technologia: W 1838 roku Charles Wheatstone wynalazł pierwszy na świecie stereoskop, oparty na renesansowych teoriach perspektywy. Skonstruowany z wielu ustawionych pod kątem luster, jego wynalazek zawierał dwa oddzielne rysunki. Jeden dla oka lewego, a drugi dla prawego. Gdy na oba obrazki patrzono jednocześnie, urządzenie Wheatstonea tworzyło trójwymiarowy obraz. Urządzenie to zapoczątkowało nową erę ruchomej i statycznej fotografii. Fakt, że lewe i prawe oko widzą przedmioty pod odmiennym kątem jest podstawą fotografii trójwymiarowej. Gdy patrzymy na obiekt najpierw jednym okiem, a potem drugim, obraz wydaje się lekko przesuwać. Jednak przy obu oczach otwartych te dwa obrazy, które każde oko obserwuje oddzielnie, są łączone przez nasz mózg w jeden obraz trójwymiarowy. Właśnie to nałożenie dwóch obrazów tworzy normalne dwuoczne widzenie i pozwala mózgowi właściwie odczytać głębię i odległość. Aby odtworzyć ten proces na filmie, dwie soczewki kamery zastępują parę oczu. Filmowcy umieszczają dwie soczewki kamery trójwymiarowej mniej więcej w takiej odległości od siebie, w jakiej znajdują się ludzkie oczy. Nazywa się to odległością międzyokularową lub odległością międzyosiową, a typowe ustawienie to ich odległość wynosząca około 2 i ? cala (około 6 ? 6,5 cm). W projekcji filmu trójwymiarowego dwa pojedyncze obrazy, przedstawiające perspektywę lewego i prawego oka, są jednocześnie wyświetlane na ekranie. Bez specjalnych okularów mamy wtedy wrażenie podwójnego obrazu. By skorygować ten podwójny obraz, każda soczewka okularów 3D ma specjalny filtr, który blokuje oraz przeznaczony dla drugiego oka, umożliwiając każdemu oku postrzeganie tylko jednego obrazu. Mózg interpretuje to połączenie dwóch osobnych obrazów jako jeden obraz trójwymiarowy. Istnieje wiele sposobów wyświetlania podwójnego obrazu niezbędnego w pokazie trójwymiarowego filmu. Nie wszystkie one wymagają dwóch oddzielnych projektorów. W anaglifowym formacie filmu jednocześnie wyświetla się z jednej taśmy filmowej dwa różne, nakładające się obrazy. Jeden obraz jest zabarwiony na zielono (lub niebiesko), a drugi ? na czerwono. Widzowie otrzymują okulary z jedną zieloną (niebieską) soczewką, a drugą czerwoną. Zielona soczewka blokuje czerwony obraz na ekranie, a czerwona ? zielony (niebieski). Mózg przetwarza każdy oddzielny obraz w jeden obraz trójwymiarowy, czarno-biały. Aby oglądać 3D w kolorze, obrazy dla lewego i prawego oka muszą być oddzielone. Przed nastaniem dzisiejszych, wielkoformatowych kin, które używają dwóch oddzielnych, zsynchronizowanych projektorów, poprzednie metody umiejscawiały dwie 35mm klatki w różnych konfiguracjach względem siebie ? albo nad i pod, albo obok siebie. 280 lat p.n.e. ? matematyk Euklides prowadzi rozważania nad tym w jaki sposób dwuoczne widzenie pozwala na postrzeganie głębi obrazu. II w. n.e. ? grecki medyk Galen zauważa, że lewe i prawe oko postrzegają przedmioty pod różnym kątem, wykonuje fizjologiczne badania perspektywy widzenia i budowy nerwu wzrokowego. XVI w. ? renesansowi artyści eksperymentują z perspektywą i stereoskopowymi rysunkami, freski zawierają obiekty umieszczone poza obramowaniem, co daje złudzenie perspektywy. 1798r. ? Etienne Gaspard Robertson z Belgii tworzy phantascope ? prymitywny rzutnik slajdów, który przedstawia dziwne i tajemnicze obrazy, które wydają się wylewać na widzów gdy manipuluje się przesłoną na soczewce. 1838r. ? sir Charles Wheatstone z Anglii tworzy pierwsze na świecie urządzenie stereoskopowe. Jest to duży przyrząd wykorzystujący serię luster skierowanych pod różnymi kątami naprzeciw pary rysunków, co tworzy iluzję głębi obrazu. 1849r. ? brytyjski fizyk sir David Brewster opracowuje mniejszą i bardziej praktyczną wersję urządzenia Wheatstone?a. Brewster zastępuje lustra pryzmatycznymi, powiększającymi soczewkami, co pozwala na umieszczenie obrazu bezpośrednio przed widzem. 1851r. ? stereoskop Brewstera zostaje pokazany na Wielkiej Wystawie Światowej w Paryżu i szaleństwo fotografii stereoskopowej ogarnia świat. Pół miliona stereoskopów zostaje kupionych w ciągu następnych pięciu lat. 1890. ? Frederick Varley i William Friese Green patentują pierwszą kamerę kinową, która łączy obrazy dla lewego i prawego oka na pojedynczym pasku taśmy filmowej. Jednak nie ma dowodów, że zbudowano projektor do wyświetlania filmów nakręconych przy pomocy tego urządzenia. 1903r. ? bracia Lumi?re we Francji kręcą pierwszy prawdziwie trójwymiarowy film pod tytułem ?Przyjazd pociągu?. 1915r. ? premiera filmów trójwymiarowych w Astor Theatre w Nowym Yorku w dniu 10.06. Pokazywana jest trójwymiarowa wersja sztuki ?Jim the Penman? i film ukazujący różne trójwymiarowe sceny z Nowego Yorku i New Jersey. 1918r. ? zespół wodewilowy Keith-Abey wykorzystuje technikę 3D w swoich przedstawieniach. Publiczność zakłada czerwono-zielone anaglifowe okulary by podziwiać tancerzy oświetlonych zza sceny czerwonym i zielonym światłem. Dawało to efekt przybliżenia oglądanych postaci i poczucie ich pełnej trójwymiarowości. 1922r. ? w Selwyn Theater w Nowym Yorku są pokazywane trójwymiarowe filmy podróżnicze i science-fiction. Filmy są wyświetlane techniką tradycyjną i mogą być pokazywane zarówno w technice dwuwymiarowej jak i trójwymiarowej. Filmy są kręcone techniką podwójnego fotografowania z obrazami stereo wstawianymi na co drugiej klatce tej samej taśmy filmowej. Pierwszy anaglifowy film fabularny ?Siła miłości? zostaje przedstawiony w Ambasador Hotel w Los Angeles. 1930. ? na całym świecie prowadzone są eksperymenty z użyciem światłe spolaryzowanego i fotografii 3D. W USA Edwin Land opracowuje filtr polaryzujący zrobiony z niedrogiego plastiku zwanego polaroidem. 1936r. ? Edwin Land prezentuje 16mm spolaryzowany trójwymiarowy film na spotkaniu Stowarzyszenia Inżynierów Filmowych w Nowym Yorku. 1939r. ? Chrysler Automobile Company jako pierwsza firma zleca wykonanie trójwymiarowego filmu. ?Motor Rhythm? (?Rytm pracy silnika?) ukazujący pracę różnych części silnika samochodowego w rytm muzyki, został pokazany przez firmę Chryslera na Nowojorskich Targach Światowych. 1952r. ? Hollywoodzkie studia sceptycznie podchodzą do możliwości tkwiących w filmach trójwymiarowych. Nadejście telewizji wprowadza rozrywkę do domu, wywołując spadek popularności kin. Jednak United Artists decyduje się na wypuszczenie trójwymiarowego filmu Archa Obolera?Bwana Devil?. Pomimo słabych recenzji film zarabia prawie 100.000 USD w pierwszym tygodniu. Studio puszy się, że trójwymiarowe efekty ?posadzą Ci lwa na kolanach?. W 1996r. nakręcono remake ?Bwana Devil? pod tytułem ?The Ghost and the Darkness?. W tym roku otwarta zostaje Cinerama. Choć kosztowała 1 mln USD, to przyniosła 32 mln USD dochodu. 1953r. ? ukazuje się ?House of Wax? z Vincentem Price. Ironią losu reżyser filmu, Adre do Toth był niewidomy na jedno oko i nie mógł osobiście doświadczyć efektu 3D. Ukazuje się pierwszy musical wykorzystujący technikę 3D, ?Those Redheads from Seatle?. Ukazuje się ?It Came from Outer Space? Jacka Arnolda. Słynny musical ?Kiss me Kate? ukazuje się w wersji dwuwymiarowej i trójwymiarowej. Film ukazuje układy taneczne w choreografii Ann Miller, Tommiego Rall, and Boba Fosse?a. Występują w nim Howard Keel i Kathryn Grayson. Pierwszy film w technice Cinemascope, ?The Robe?, ukazuje się we wrześniu i odnosi natychmiastowy sukces. Tańszy niż Cinerama lub inne techniki 3D oznacza początek końca dotychczasowego 3D. 1954r. ? film Alfreda Hitchcocka ?M jak morderstwo? ukazuje się w technice 2D. Chociaż Hitchcock nigdy nie wyrażał zainteresowania 3D, film ten został początkowo nakręcony w technice 3D. Nikt nie wiedział o istnieniu wersji trójwymiarowej aż do roku 1970, gdy odkryto dwa zwoje taśmy filmowej podpisane ?oko lewe? i ?oko prawe?. ?Cat Women of the Moon? zostaje wypuszczony przez Astor Pictures. Kobiety ? koty ubrane w czarne rajtuzy żądają zabrania ich na Ziemię po tym, jak rakieta Ziemian ląduje na Księżycu. 1955r. ? Spotkanie Hollywood z techniką 3D kończy się. 1966r. ? technikę Spacevision opracowuje Robert Bernier. W technice tej obraz jest kręcony w szerokoekranowym formacie stereo, a potem klatki układane są w systemie ?nad i pod?, a następnie przenoszone na 35 mm kliszę. Film Acha Obolera, ?The Bubble?, ukazuje się w technice Spacevision. 1967r. ? w Europie ukazuje się film ?Operation Tycoon? w reżyserii Alfonsa Balcazara, nakręcony w systemie 65 mm negatyw / 70 mm pozytyw. 1971r. ? wyprodukowany w Hiszpanii film Henryego Egana ?Frankenstein?s Bloody Terror? wykorzystuje ten sam system, co ?Operation Tycoon?. 1974r. ? włoski horror ?Flash for Frankenstein? ukazuje się w technice Spacevision. 1980r. ? ?M jak morderstwo? Alfreda Hitchcocka ukazuje się technice 3D. 1981r. ? ?Comin? at Ya!? ukazuje się w technice 3D. Krytycy odrzucają film, ale publiczność reaguje entuzjastycznie. Film zarabia 8 mln USD w pierwszym roku, sygnalizując początek renesansu kina 3D. 1982r. ? Paramount Pictures wypuszcza najbardziej do dziś kasowy film 3D, ?Friday the 13th, Part III?. Zarabiając 19 mln USD w pierwszym tygodniu, film ten zarobił o 65% więcej niż jego poprzednik. Walt Disney Studios sprawdzają nowe możliwości 3D filmem ?Magic Journeys?, stworzonym dla disneyowskiego World?s Epcot Center. 1983r. ? Hollywood wypuszcza liczne filmy 3D, Orion Pictures wypuszcza ?Amityville? 3D, Columbia Pictures wypuszcza kanadyjską kosmiczną przygodę ?Spacehunter: Adventures in the Forbidden Zone?, a Universal Pictures wypuszcza ?Jaws 3D?. 1985r. ? Paramount Pictures wypuszcza ?The Man Who Wasn?t There?. Film okazuje się klapą finansową i w oczach krytyków. 1986r. ? w Vancouver w Kanadzie, na wystawie Expo ?86, debiutuje film ?Transitions? ? pierwszy w pełni kolorowy wielkoformatowy film 3D. Disneyland otwiera Captain Eo ? 17 minutowy film 3D przedstawia w specjalnej sali projekcyjnej dźwięk dochodzący z różnych kierunków oraz laserowe i dymne efekty. 1993r. ? Iwerks Enterteinment łączy trójwymiarowy film z dodatkowymi efektami specjalnymi w pomieszczeniu w postaci dymu i deszczu, by stworzyć widowisko wielozmysłowe pod tytułem ?Haunts of the Olde Country at Busch Gardens?, w Williamsburg w Virginii. 1995r. ? Sony Pictures Classics wypuszcza ?Wings of courage? ? jedną z pierwszych filmowych opowieści w dużym formacie 3D. W wyreżyserowanym przez Jean-Jacques Annauda filmie grają Val Kilmer, Tom Hulce, Craig Sheffer i Elizabeth McGovern. Sony wypuszcza także ?Across the Sea of Time?. Film przedstawia w dużym formacie 3D czarno-białe trójwymiarowe fotografie, dające sztuczny efekt przybliżenia, z przełomu XIX i XXw. Universal Studios Florida w swoim parku rozrywki otwiera zbudowaną kosztem 60 mln USD atrakcję ?Terminator II 3D?. Wyreżyserowany przez Jamesa Camerona ?Terminator II 3D? to trzy gigantyczne ekrany i scena, na której żywi aktorzy występują równolegle z akcją filmu. 1998r. ? ukazuje się ?3D Mania!?. Jest pierwszym wielkoformatowym, trójwymiarowym filmem wyprodukowanym wyłącznie w trójwymiarze. 2000r. ? alternatywna, kolorowa, anaglifowa wersja ?3D Manii? wchodzi na ekrany. Ta wersja, używająca konwersji ColorCodeTM, umożliwia projekcję filmu trójwymiarowego w zwykłych, dwuwymiarowych kinach. Na Wyspie Przygód w Universal Studios na Florydzie ukazuje się trójwymiarowa wielozmysłowa projekcja ?The Amazing Adventures of Spiderman?. 2002r. ? zostaje wypuszczony film ?SOS Planet?, wyprodukowany w kooperacji z World Wide Fund for Nature ? The Netherlands (WWF), z narracją Waltera Cronkite?a. 2003r. ? Univeral Studios Hollywood otwiera ?Shrek 4D? ? opartą na popularnym filmie projekcję, w której dodatkowe efekty wzmacniają poczucie trójwymiarowości. 2005r. ? ukazuje się ?Wild Safari 3D: A South African Adventure?. Ukazuje się ?Chicken Little? w 79 cyfrowych trójwymiarowych kinach. 2007r. ? nWave Pictures kończy pracę nad ?Wyprawa na księżyc? ? pierwszym animowanym filmem fabularnym stworzonym w trójwymiarze do rozpowszechniania wyłącznie techniką 3D.
Pobierz aplikację Filmwebu!
Odkryj świat filmu w zasięgu Twojej ręki! Oglądaj, oceniaj i dziel się swoimi ulubionymi produkcjami z przyjaciółmi.