Dialog. Naprawdę, bywały momenty w których ten film nie brzmiał jak film Tarantino. Wiele kwestii
wydawało się zbyt prostych. Jakby nie na poziomie QT. Myślę, że to miało coś wspólnego z multijęzykowością. Niby rzecz
kreatywna, a dla mnie nie zadziałała.

Postać Fassbendera była dla mnie zagadkowa. Gość wydawał się całkowicie bezużyteczny, a
figurował jedynie jako narzędzie do posunięcia plotu czy stworzenia tej pełnej suspensu scenie w
tawernie.

Laurent zupełnie mnie nie przekonała jako Shosanna, naprawdę, nie miałem względem jej postaci
żadnego przywiązania. Nie obchodziło mnie czy dopełni zemsty, czy nie, mimo tak traumatycznego
zdarzenia.

Von Hammersmark jest najbardziej irytującą postacią w uniwersum Tarantino.

Nie będę się rozpisywał o Hansie, bo to zdecydowanie było odkrycie i najjaśniejszy punkt filmu, a
scena wprowadzająca to jedna z lepszych rzeczy jakie Tarantino kiedykolwiek stworzył. Paralelizm
względem gatunku spaghetti western jest niesamowity.

Nie wiem czy dla wszystkich te problemy mają moc aby zaniżyć jakość filmu, ale dla mnie
wystarczające, aby stwierdzić, że zdecydowanie nie zalicza się do jednych z lepszych filmów Tarantino.