Strasznie podoba mi się Twoja wypowiedź! Jeśli jest całkowicie samodzielna to szczerze gratuluję umiejętności tak ładnego pisania:)

A co do samego filmu to jest to co tu dużo mówić intrygujące dzieło. Trochę tragikomiczne. Śmieszy przez łzy, wzrusza przez śmiech. Jednak tak bliskie nam wszystkim. Bo chyba każdy w życiu kiedyś chociaż raz poczuł się jak Don, tak jak wspomniałaś.
Dodatkowym atutem są wspaniale zarysowane postacie głównych bohaterów. Bill Murray przeszedł w tym filmie samego siebie i nie zgodzę się z opiniami, że zagrał tak samo jak w dziele Soffi Coppoli. Tu gra może trochę podobną rolę, ale on sam jest całkowicie inny. Bardziej zgorzkniały, zrezygnowany, przygnębiony, ale gdzieś w tym wszystkim czai się iskra nadziei na lepsze. To dlatego właśnie tak łatwo daje się namówić na podróż. Świetnie ukazana charakterystyka byłych dziewczyn, od miłości do nienawiści (jak w życiu:)), oraz ta pewna tajemniczość ukryta gdzieś tam, nie do końca ukazana widzowi, jednak próbująca przeniknąć na pierwszy plan. No i to, co chyba najbardziej intrygujące w tym filmie- zakończenie, które idealnie wtapiało się w całość dzieła i jeszcze lepiej je wieńczyło, zakończenie, które pozwala na własną interpretację, pozwala poczuć się widzowi niczym Herkules Poirot:)
To jest właśnie to co tygryski lubią najbardziej:)

9/10