Dziewczyna z autyzmem posiada zdolność naśladowania wszystkiego, co ją otacza. Dzięki temu uczy się sztuk walki, które wykorzystuje, by razem z przyjacielem odbierać pieniądze od dłużników ciężko chorej matki.

Zen to młoda dziewczyna z autyzmem, która w obronie dobrego imienia swej matki bezlitośnie dziesiątkuje szeregi tajlandzkiej mafii. Wnikliwy czytelnik spyta - jak to, z autyzmem? Ano tak, choroba jest prawdziwym źródłem jej siły, bo chyba tylko autystyczne dzieci potrafią opanować do perfekcji sztuki walki, naśladując obejrzane w telewizji stare klasyki gatunku. Kiedy Zen zaczyna robić użytek ze swych mimetycznych umiejętności, wszystkie dziury scenariusza nadrabia z nawiązką. Sekwencje walk są zrealizowane wirtuozersko - z pomysłem, humorem, trzymają znakomite tempo i umiejętnie wykorzystują różnorodne miejskie przestrzenie. Wyjątkowa też jest sama JeeJa Yanin, debiutująca w roli Zen. Jej styl to pełna finezji i lekkości uliczna wariacja muay thai, w której brutalne ciosy i skomplikowane układy podane są z baletowym, dziecięcym wdziękiem. Wysoka jakość sekwencji walk w zupełności powinna wystarczyć, by przymknąć oko na melodramatyzm między nimi i oddać się czystej, filmowej przyjemności.