Ani nie przekonuje mnie Dark Water 2002 ani Dark Water 2005 na tyle bym uznał te filmy za wybitne w kategorii dramat/horror ( więcej w obu filmach dramatu, a straszenia jak na lekarstwo). Nie rozumiem natomiast mieszania z błotem remake’a , który jest całkiem przyzwoity jeśli ma się do tego filmu odpowiednie podejście. To odpowiednie moim zdaniem podejście to po pierwsze: nie oczekiwanie tego, że film będzie lepszy od pierwowzoru bo to rzadko się zdarza; po drugie: pogodzenie się z tym , że drugi raz ta fabuła nie może nas zaskoczyć bo znamy zakończenie historii i cała aura tajemniczości nie jest już do odtworzenia; po trzecie: trzeba nieco przychylniejszym okiem spojrzeć na ten film bo gdybyśmy nie widzieli wersji z 2002 to na pewno odbieralibyśmy „dzieło” z 2005 inaczej, może ten odbiór byłby lepszy ( nie byłoby punktu odniesienia). Remake nie jest wprost kopią japońskiego filmu albowiem pewne wątki inaczej są tu rozwiązane , sceny grozy ( w zasadzie ta groza jest tutaj ledwo zarysowana ) też są inne. To w sumie dobrze bo gdyby był totalną kopią pojawiły by się zarzuty że scenarzyści poszli na łatwiznę. Pomimo tego, że na plus mogę odnotować pewną odmienność tego filmu od japońskiego pierwowzoru, a dzięki Jennifer i muzyce udało mi się przebrnąć przez ten przeciętny film, to mimo wszystko pojawia się pytanie czy powstanie tego filmu miało sens ? Nie przebija on pierwowzoru, na tle innych produkcji horrorowato-dramatycznych też się specjalnie nie wybija , po prostu powstał, można go obejrzeć i tyle. Chyba, że jako argument na korzyść powstania tego filmu uznamy, że tzw. „zachodni widz” , który nie przepada za japońskim stylem tworzenia filmów, lepiej zaakceptuje tą historię gdzie bohaterami są biali ludzie a nie azjaci ( inna kultura, sposób mówienia, przeżywania itd. ). W każdym bądź razie ten film nie jest fatalny, jest smutny , ponury , ale podobnie jak ten z 2002 roku niespecjalnie straszny ( w pierwowzorze w zasadzie dopiero na końcu jest sekwencja dość „groźnych” scen) i trochę przegadany co w obu tych filmach trochę mnie razi. Polecam jednak przy ocenie tego filmu zachowanie ostrożności i nie uleganie emocjom na zasadzie " japoński był lepszy bo był japoński i basta" bo chyba nie o takie niedojrzałe podejście chodzi .