Trudno odebrac jego przeslanie... Film o glebokich uczuciach, o potrzebie milosci rodzicielskiej. Takie historie sie zdarzaja. Pijana matka, znecajacy sie nad nia ojciec, i ta trzecia postac- dziecko, ktore potrzebuje milosci i uwagi. To film o braku odpowiedzialnosci. Ludzie chca miec dzieci, ale nie wiadomo po co... Bo inni maja? Czesto dziecko schodzi na boczny plan, a rodzice zajeci soba, zapominaja o nim. Tak jak w przypadku Nataszy... Skonczylo sie to tragicznie. Rowniez Dahlia, ktora stara sie za wszelka cene byc dobra matka dla Cecylii, ma problemy z uporaniem sie z przeszloscia. Wciaz nachodza ja wspomnienia pijanej matki, odbierajacej ja ze szkoly. Jej dziecinstwo pozostawilo w jej umysle, slad. Mloda kobieta, mimo swoich staran, troskliwej opieki nad coreczka, coraz bardziej popada w depresje. Ciagle migreny, woda cieknaca z sufitu, tylko napedzaja w niej strach. Dahlia boi sie, stac zla matka. Z skrajnosci popada w skrajnosc.
Film piekny, gleboki... Zostawia po sobie jakis slad. Cos wrecz w nim krzyczy do nas "Dzieci to nie zabawki. Zastanow sie czlowieku, czy zdolasz zapanowac nad swoimi slabosciami, przy dziecku. Dziecka nie mozna odstawic w kat. Dziecko to rosnaca odpowiedzialnosc".
Niektorzy forumowicze pisza" nudny, wieje nuda, mało straszny..." itd. Ale przeciez ten film to nie horror, jak niektorzy blednie postanowili go odczytac. W tym filmie brak napiecia, grozy. W tym filmie nie ma nas przerazac postac Nataszy jako ducha, ale postac małej dziewczynki, dziecka, o ktorym dorosli calkowicie zapomnieli. Patrzac na Natasze nie widzimy zombie tylko, bezbronne dziecko, obraz pychy doroslych. W tym filmie to ma nas przerazac... Takie przynajmniej moje zdanie.A wy co myslicie?