Oj, cienki ten film Gallagi i Reyesa. A szkoda, bo temat ma potencjał. O manilskich slumsach zawsze ciekawie poczytać, pooglądać. Ten film stara się przy tym poruszyć problem przestępczości wśród młodzierzy. No i porusza, ale na tym kończy. Bo traktuje go po macoszemu, trochę pobiadoli jaka to ta młodzierz biedna, ale dlaczego tak jest i co ztym zrobić - kogo to obchodzi. Z drugiej strony film zalatuje moralizatorstwem, nie prawiąc morałów. To trudna sztuka, bo z jendej strony mam wrażenie, jakby reżyser machał palcem i coś chciał powiedzieć, ale z drugiej strony nic z tego zupełnie nie wynika. O bohaterach nie wiemy prawie nic... Na domiar złego film krecono tylko w 1/4 na 35mm. Po za tym mamy ziarnisty obraz wyglądający jak z kamery przemysłowej. Jakaś dobra kamera video, może DV, a może w ogóle 16ka. Whatever. Montaż jest chaotyczny, ale w sumie nawet imponujący, bo sporo ktoś musiał się przy składaniu tego burdelu z kilku kamer napracować. Miejscami nawet daje to w miare ciekawy efekt, jest jakiś dziwny klimat, ale na dłuższą metę strasznie to męczy. Fabuła jest szczątkowa, bohaterowie jakoś mnie za bardzo nie przkekonali. Z jednej strony mamy gang prawdziwych bezwględnych bandytów, z drugiej grupkę luzackich gówniarzy. Jedni biali, drudzy czarni, brak tu czegoś pomiędzy, nie kupuję tych postaci za bardzo. Przemoc i akcja wypadają miejscami nieźle, miejscami tragicznie. Ścieżka dzwiękowa skłąda się z filipińskiego rapu (średni) i kiczowatej, ckliwej muzyczki.

Ogólnie da się to oglądać, zwłaszcza, jeśli kogoś interesuje Manila, ale to naprawdę nie jest udany film.