Reżyser kontynuuje rozważania zadając poprzez film istotne filozoficzne i metafizyczne pytania o sens istnienia, o obecność Boga w świecie zsekularyzowanej zachodniej kultury, o rolę i los człowieka. Tym razem jest to historia młodego intelektualisty o idealistycznych poglądach. Augustyn jest profesorem matematyki, prowadzi wykłady na jednym z zachodnioniemieckich uniwersytetów i zastanawia się nad sensem własnej egzystencji. W jego przeciwieństwie, żona Yvonne - biolog ma bardzo praktyczne i jednoznaczne odpowiedzi na takie pytania - sensem jest przetrwanie jednostki i gatunku. Augustyn dziwaczeje, zaczyna być odrzucany w środowisku, alienuje się.. Yvonne rzuca go, a on sam zatraca się w frustracjach, ostatecznie szuka pomocy u teologa,popa. To dopiero początek.... Film jest ciężki, drażni postawa Augustyna, a napięcie psychiczne i odrętwienie udziela się też widzowi. Ale warto się spróbować z tym filmem. Bo ma głębokie i wieloznaczne przesłanie. Zanussi potwierdza tu swoją klasę doskonałego obserwatora ludzkich zachowań. Jest to dostrzeżone na festiwalu w Wenecji w 1982 roku - reżyser dostaje tu nagrodę specjalną. Jest Mistrzem "kina moralnego niepokoju" i świetnie nadaje się na jesienne wieczory z wytrawnym winem. Polecam

Ascetyczny surowy film o rozdarciu duchowym młodego idealisty i drążącym go problemie niemożnośći określenia sensu własnej egzystencji. Silne frustracje i narastające napięcie nerwowe znajdują chwilowe ujście w akcie profanacji cerkwi. Czy świętokradczy zamach przywróci bohaterowi równowagę wewnętrzną czy ponownie umieści go w punkcie wyjscia?

Augustyn jest młodym profesorem matematyki, człowiekiem sukcesu, który zdobył już właściwie wszystko, co można zdobyć i przekonał się, że to wszystko właściwie nic nie znaczy, nie ma sensu, gdyż nie pomogło mu znaleźć odpowiedzi na najważniejsze pytanie: nie którędy, lecz dokąd wiedzie droga? Augustyn zaczyna wątpić i w rzeczywistości szukać Boga, którego zawsze przesłaniała mu Nauka, Boga lub czegoś na kształt Jego, może po prostu Człowieka. "Imperatyw" nie mówi o odnalezieniu, a tylko o poszukiwaniu. Droga wiedzie przez Czyściec, współczesny ziemski Czyściec, gdzie zamyka się wariatów. Gdy opuszcza szpital znajduje się jednak ciągle w punkcie wyjścia: "Myślę - mówi do żony - jak by Jego zapytać, nie o to, czy jest, czy istnieje, bo w to (już) wierzę, ale czy moje życie jest Mu naprawdę potrzebne?"