Szereg problemów produkcyjnych, w tym finansowych, lokalizacyjnych i kadrowych, powodował, że zdjęcia były kilkakrotnie wstrzymywane, w wyniku czego co najmniej czterech różnych reżyserów - niezależnie od ich doświadczenia w komediach muzycznych - pracowało nad projektem w różnym czasie. Jeden z reżyserów, Ray Nazarro, specjalizował się niemal wyłącznie w westernach klasy B i tanich musicalach produkowanych dla Columbii i został zatrudniony, ponieważ akurat był w Europie, kiedy potrzebny był reżyser. Producent Albert Zugsmith także wyreżyserował kilka scen w okresach pomiędzy odejściem jednego reżysera a zatrudnieniem innego.
Drzwi do pokoju hotelowego Darlene są wykonane z drewna, ale kiedy Darlene otwiera je od wewnątrz, są już przeszklone.
Kiedy kierownik hotelu idzie korytarzem do pokoju Darlene, mijane po drodze drzwi do innych pokojów nie mają numerów, zamków ani klamek.
Na początku filmu, kiedy Lylle Corbett zostaje zepchnięty z klifu, widać wyraźnie, że w scenie tej użyto manekina.
Kiedy widzimy związaną i zakneblowaną Sandrę leżącą na łodzi, jej pokład ma konstrukcję z listew. Jednak kiedy łódź zbliża się do wyspy Tramiros i jest pokazana z góry, widać wtedy, że jej pokład jest jednolity i w ogóle za mały, aby ktokolwiek mógł na nim leżeć.
Sandra i Darlene po walce wychodzą z wody, ale tylko Sandra ocieka wodą, natomiast Darlene jest prawie całkowicie sucha.
Kiedy Livio Morelli przybywa na wyspę, chce ukryć łódź. W tym celu zrywa gałęzie z pobliskich drzew, ale widać, że te zostały wcześniej obcięte.
Kiedy Darlene zostaje poproszona o ściszenie radia, dotyka jego tylnego panelu, ale w rzeczywistości regulator głośności w tym modelu znajduje się na górze obudowy.