Surowy północnosyberyjski krajobraz, ogromne jezioro i dwójka pogrążonych w żałobie ludzi. Państwo Filippov są małżeństwem w średnim wieku, większość życia spędzają na łonie pięknej, lecz niebezpiecznej przyrody. Ich oddalonemu od cywilizacji życiu towarzyszy aparat fotograficzny, rejestrujący żmudną codzienność. W centrum życia bohaterów znajduje się jezioro, dające niezbędne pożywienie, ale i odbierające życie. Woda pochłonęła ich ukochanego syna, o którym przypominają fotografie i krótkie, przepełnione żalem i wzajemnymi pretensjami rozmowy małżonków.