Ostatnio nasze kino wojenne leży i kuleje. Trzeba przyznać, że to najlepszy film tego gatunku od ostatnich kilkunastu lat. Niestety rzuca się brak realizmu i profesjonalnego przygotowania aktorów. Żołnierze polskich jednostek mają ogolone głowy a tutaj mamy do czynienia z festiwalem fryzur. Kolejna sprawa to właściwa postawa przy atakach, czołganiu się czy też operowania bronią. Wszystko wygląda jakby dzieci bawiły się w wojnę na podwórku. Dlaczego nasi aktorzy mają brzuszki lub są chudzi jak szczawie? W każdym filmie wojennym na świecie aktorzy mają przygotowaną muskulaturę a tutaj jakby zebrali ekipę z dworcowego pubu. Swoją drogą to niewielu jest fit aktorów w Polsce. Dlaczego? Nadal nie potrafię zaakceptować dubbingu, który jest dramatyczny w polskich filmach. Przecież to też nie jest magiczna sztuka. Scenariusz filmu płytki przypominający filmy propagandowe z epoki komunizmu. Film nie dotyka głębi postaci ani również nie skupia się na relacjach wśród żołnierzy. Widzowi trudno się w tym połapać. Aktorstwo widzieliście sami. Mimo to daję ocenę wyższą niż film zasługiwał ze względu na w miarę realne efekty specjalne. No i czy w każdym polskim filmie sensacyjnym czy wojennym musi padać co drugie słowa Ku....wa?