Na życzenie Leosa Caraxa w końcowej fazie realizacji filmu usunięto ze ścieżki dźwiękowej głos Juliette Binoche. W ostatecznej, prezentowanej na ekranach kin wersji, większość kwestii Michele Stalens jest wypowiadana przez Marie Trintignant.
Podczas prac nad filmem Leos Carax kilkakrotnie przekroczył planowaną wysokość kosztów produkcji. Kiedy bowiem wygasło pozwolenie na zdjęcia i związane z nimi znaczne ograniczenie ruchu na paryskim Pont-Neuf, reżyser przeniósł plan zdjęciowy na południe Francji - w okolice Montpellier, gdzie zbudowano specjalną makietę mostu Pont-Neuf i domu towarowego Samaritaine.
Kiedy zdjęcia do filmu zostały przerwane z powodów finansowych, Juliette Binoche szukając pomocy napisała list do prezydenta François Mitteranda. Polityk jednak nie udzielił aktorce jakiejkolwiek odpowiedzi. Kilka lat później, kiedy prezydent Mitterand zaprosił gwiazdę na spotkanie do Pałacu Elizejskiego, ona z kolei odmówiła przyjścia. Dopiero mające miejsce po dłuższym czasie, przypadkowe spotkanie obojga na stołecznym targu położyło kres nieporozumieniom.
Realizacja filmu została zakończona dopiero po trzech latach. Juliette Binoche w tym okresie nie skorzystała z wielu oferowanych jej propozycji, nawet w projektach tak wielkich reżyserów jak Elia Kazan.
Plakat do filmu został zaprojektowany przez samą Juliette Binoche. Przedstawiane tam obrazy są także pędzla aktorki.
Realizacja filmu Leosa Caraxa pochłonęła ostatecznie sumę równą 28 mln dolarów, co wówczas stanowiło rekord we francuskiej kinematografii. Film jednakże poniósł komercyjną porażkę - koszty produkcji nie zwróciły się nawet w połowie.
Okres zdjęciowy trwał od 28 lipca 1989 do 22 grudnia 1990 roku.
Aktor Denis Lavant podczas pracy na planie zdjęciowym, doznał poważnej kontuzji ścięgna stopy, co uniemożliwiło ukończenie filmu w zamierzonym terminie.