...dałem się ponieść emocjom. Za drugim razem trochę oszukiwałem, oglądałem „dla kogoś” ;) Za trzecim przyrżnąłem Lucowi 6,00 na filmwebie, zastanawiając się: naprawdę to misie kiedyś tak bardzo podobało?
Aż do czwartego, zupełnie przypadkowego oglądania, kilka dni temu. To świetny kawał kina, znakomite role. Jean Reno prawie jak w Wielkim błękicie – boski (szkoda tylko że późniejsze jego role już nie takie boskie), Natalie Portman – ona nie mogła z tego obrazu wyjść „normalna”, co zresztą wyszło kinu na dobre w postaci Czarnego łabędzia, no cóż to się nazywa poświęcenie ;) I Gary Oldman – absolutny geniusz – uwielbiam go za rolę w Leonie.
Ma więc Besson nosa. Ma pomysły. Ma warsztat. Po czwartym oglądnięciu Leonka odgadłem co z tym filmem jest „nie tego”. Lucu Bessonie ty cholerny niedbaluchu. Ponosi cię. Nie masz szacunku do szczegółów. Nie masz szacunku to tego co robisz. Jesteś sowizdrzałem. Dzieckiem geniuszu bez pokory i poświęcenia się pracy którą wykonujesz. Ot co.
A teraz konstruktywnie: kiepski montaż, co ja mówię, zły montaż, całkowity brak drobiazgowości co powoduje potężne „luki logiczne”, świetne sekwencje zdjęciowe przeplatane kiczowatą, denną amatorszczyzną filmową z dodatkowym samozadowoleniem Bessona, że widz jest idiotą i tak łyknie co "geniusz" zaserwuje.
Takie jest moje zdanie na temat Leona zawodowca, co nie zmienia faktu, że do jakiejś 95 minuty ogląda się to znakomicie. Ogólnie to kawał dobrego kina… by był… gdyby nie wsadzał tam paluchów pochłonięty swoim ego Luc Besson ;)))