Powiem tak, za sam pomysł i to co się działo przez cały film naprawdę spory plus. Coś innego,
coś tak ohydnego, że na samą myśl o wymyśleniu takiej akcji aż robi się niedobrze i
niesamowicie dziwnie.
Z pewnego punktu widzenia można wręcz powiedzieć, że ten film jest komiczny, ale postać Dr
Heitera i jego mimika twarzy potrafi przerazić.
Ja oglądając się wciągnąłem na maxa, miałem kilka wariantów na zakończenie, czyli doktor
zginie lub ucieknie a króliki, a raczej psy doświadczalne odłączą się od siebie i uda im się
przeżyć.
Brak szablonowości, schematu ma przede wszystkim za zadanie szokować i tutaj to się w pełni
udało.
Oglądając "Ludzką stonogę 2" już takiego odczucia nie miałem, choć jest jeszcze bardziej
obrzydliwy to jednak jest taki standardowy, czyli ciągle się dzieje to samo. Otyły astmatyk "zbiera"
swoje ofiary, by rozpocząć swoje dzieło. Akurat co do "dwójki" to na plus wypuszczenie filmu w
czarno-białych kolorach - nadają mrocznego, lekko psycho klimatu.