Moja droga do prawdy

Bohater i narrator filmu mówi: "Czuję się człowiekiem szczęśliwym. Był czas, kiedy szczęście starałem się budować na powodzeniach, ale gubiłem je w zawodach i rozczarowaniach. Gdy jednak odkryłem, że Bóg, który jest miłością, ma gotowy plan dla moich poczynań, pojąłem sens życia. To Dawca darów prowadzi mnie najwłaściwszą drogą. Sam bymBohater i narrator filmu mówi: "Czuję się człowiekiem szczęśliwym. Był czas, kiedy szczęście starałem się budować na powodzeniach, ale gubiłem je w zawodach i rozczarowaniach. Gdy jednak odkryłem, że Bóg, który jest miłością, ma gotowy plan dla moich poczynań, pojąłem sens życia. To Dawca darów prowadzi mnie najwłaściwszą drogą. Sam bym jej nie wymyślił". Nie była to łatwa droga. Studia medyczne Włodzimierzowi Fijałkowskiemu przerwała wojna. Kontynuował naukę na tajnych kompletach. Ostatecznie jednak studia skończył na Polskim Wydziale Lekarskim w Edynburgu, dokąd trafił po wyjściu z obozu w Oświęcimiu. Został, jak tego pragnął jeszcze przed wojną,ginekologiem i położnikiem. Wrócił do kraju, bo nie wyobrażał sobie życia poza nim. W 1955 roku znalazł się w Klinice Ginekologii Akademii Medycznej w Łodzi. W 1957 roku założył tam skromniutką szkołę rodzenia. Odtąd uparcie walczył o rozpropagowanie swoich idei przygotowania rodziców do porodów rodzinnych i w wodzie, co łagodzi szok, jakim jest dla dziecka przyjście na świat. Zwłaszcza zaś - były więzień Oświęcimia - przeciwstawiał się funkcjonującej od 1956 roku ustawie o dopuszczalności przerywania ciąży. Ostatecznie w 1974 roku został za to zwolniony z Akademii Medycznej, jakoby miał bowiem zły wpływ na studentów. Dziś jednak okazuje się, że idee prof. Włodzimierza Fijałkowskiego zwyciężają. Szkoły rodzenia stały się powszedniością, coraz więcej szpitali umożliwia ciężarnym porody rodzinne i naturalne. Coraz więcej też osób podziela pogląd, że szacunek należny jest każdej formie życia. W minionym roku za swą nieprzejednaną postawę profesor został odznaczony przez Jana Pawła II Krzyżem św. Grzegorza Wielkiego. Po napisaniu w przeszłości wielu artykułów i książek, pisze teraz książkę "Oto jestem", będącą opowieścią dziecka przebywającego w łonie matki o swoim rozwoju i przeżyciach od chwili poczęcia po narodziny. Do pracy tej zainspirował profesora od lat stojący na jego biurku - obecny także w filmie - model dziesięciotygodniowego dziecka, które Włodzimierz Fijałkowski nazwał Jasiem. więcej