Żołnierze gen. Andersa po wojnie zostają na emigracji w Anglii bez możliwości powrotu do Polski. W 1950 roku zakładają chór, gdzie głównym repertuarem są pieśni przywiezione z łagrów. Kultywowanie polskości pozwoliło im zachować swoją tożsamość. Z dwustu chórzystów zostało ich tylko dwunastu. Jest to film o umierającym chórze, rejestracja ostatnich dni polskiej powojennej emigracji.