Niewidoczne życie

W "Niewidocznym życiu" uwięziona w mieszkaniu kobieta doznaje załamania czasoprzestrzennego. Płynący linearnie czas zaczyna odczuwać przestrzennie, przestrzeń wokół niej natomiast wiruje niczym wskazówki zegara. Wnętrze bohaterki oraz jej otoczenie zlewa się w jedno, wychodzące z jej głowy myśli rozrastają się jak rośliny, zawłaszczając mieszkanie. Oto wizualizacja chaosu panującego w umyśle.