Utrzymana w dusznej atmosferze historia walki bezkompromisowego prokuratora i jego obstawy z mafią. W odróżnieniu od amerykańskich filmów sensacyjnych nacisk nie jest tu położony na widowiskowość, spektakularne pościgi samochodów czy efektowne strzelaniny, a przede wszystkim na akcenty społeczne i psychologiczne.
W ramach tych pierwszych jeszcze raz przekonujemy się, że mafia to nie zwykła organizacja przestępcza, ale rodzaj struktury społecznej, określony typ mentalności, zasady i relacje zachodzące według nich. Mafia ma swoje określone twarze - skorumpowanych polityków, prawników, dziennikarzy, ale w filmie jeszcze bardziej znamienne jest poczucie jej omnipotencji wynikające z tego, że owiana jest mgłą tajemnicy. Czai się wszędzie, wszystko wie i wszystko słyszy. Nie wszystko wie natomiast widz. Nie ma tu jednak zawiłej intrygi, a raczej tworzy się napięcie, że mafia w każdej chwili może uderzyć. Nie do końca przy tym wiadomo, kto jest przyjacielem, a kto na usługach mafii, a kto może tylko ze strachu nie chce współpracować, by ją ścigać. Stąd właśnie klimat klaustrofobicznego osaczenia, w ramach którego działają prokurator i jego obstawa. Relacje psychologiczne między jej członkami, początkowo nieufne, potem przyjacielskie, cały czas jednak napięte, dodają filmowi niesamowitego autentyzmu. Pokazują, jak to jest żyć w ciągłym zagrożeniu nie tylko ze strony mafijnego ataku, ale i pod pręgierzem oskarżeń ze strony skorumpowanych tzw. porządnych obywateli, którzy poprzez swoje wpływy wyznaczają standardy sycylijskiej normalności.
Serdecznie polecam.