Oldskulowi renegaci

25 lat temu w muzyce trwała stagnacja. Punkowa rewolta wyczerpała się, new romantic i nowa fala odchodziły w przeszłość wraz z depresją lat 80. ubiegłego wieku. Świat aż kipiał energią – upadek komunizmu, koniec rządów konserwatystów, zniknięcie muru berlińskiego, powrót gospodarczej koniunktury – młodzi muzycy szukali ścieżki dźwiękowej25 lat temu w muzyce trwała stagnacja. Punkowa rewolta wyczerpała się, new romantic i nowa fala odchodziły w przeszłość wraz z depresją lat 80. ubiegłego wieku. Świat aż kipiał energią – upadek komunizmu, koniec rządów konserwatystów, zniknięcie muru berlińskiego, powrót gospodarczej koniunktury – młodzi muzycy szukali ścieżki dźwiękowej do dziejących się na ich oczach zmian i wypełniającej ich energii. Tak powstaje kultura rave – tysiące młodych ludzi zajmuje wielkie farmy, opuszczone fabryki i całą noc tańczy do dźwięków mechanicznej muzyki. Początkowo był to fenomen Wysp Brytyjskich, lecz wkrótce rozlał się na cały świat. Prostota urządzeń i brak umiejętności muzycznych rave’owców każe o nich myśleć jako o kontynuatorach punka – i rzeczywiście, występujący w filmie Moby i Prodigy, dziś już klasycy gatunku, chętnie powołują się na punkowe korzenie. Od starszych o dekadę kolegów byli jednak bardziej hedonistyczni, nastawieni na czystą zabawę i otwarci na inne gatunki muzyki – pełnymi garściami czerpali z hip hopu, funku i groove. Tak jak oni byli jednak skrajnie antysystemowi – przez lata grali za darmo, często na nielegalnych imprezach, odrzucali zaproszenia do Top of the Pops, a ich muzykę trudno oskarżyć o schlebianie masowym gustom. Rave szybko eksploduje dziesiątkami odmian – house, techno, acid, hardcore, breakbeat. Oprócz gwiazd twórcy filmu odwiedzili też innych, którzy na przełomie lat 80. i 90. zrewolucjonizowali muzykę elektroniczną. Wśród dziesiątek rozmówców są m.in. Frankie Bones wygłaszający pochwałę ecstasy, Smiley z rozrzewnieniem wspominający niegdysiejsze imprezy i Technotronic, opowiadający, komu ukradł sample do megahitu Pump up the Jam. Oprócz tego holenderscy DJ-e zdradzają przepis na dobry hardcore, a Moby opowiada o kulisach powstania "Go", swojego pierwszego przeboju. Ekipa odwiedza kolejne ogniska tanecznej gorączki sprzed ćwierćwiecza – Chicago, Detroit i Nowy Jork z silnym wpływem czarnej muzyki, Londyn z duchem Sex Pistols, Berlin i jego no man’s land pomiędzy wschodnią i zachodnią częścią miasta, gdzie kipiała kontrkultura, kraje Beneluksu szukające swojej, o wiele cięższej i radykalniejszej muzycznie ścieżki. To świat bez e-maili i portali społecznościowych, czasy, gdy ludzie czerpali przyjemność z bycia razem w realu. To także czasy, gdy piosenki wysyłało się na dyskietkach za pomocą tradycyjnej poczty. Rave’owcy nie oglądając się na prawo, włamywali się do opuszczonych obiektów i urządzali tam dzikie imprezy – to była ich rewolucja, której intensywności dzisiejsze nastolatki, zanurzone w wirtualnym świecie, mogą im pozazdrościć. Ścieżka dźwiękowa filmu to przyśpieszona lekcja tanecznej kontrkultury – każda z omawianych piosenek jest tu zaprezentowana co najmniej we fragmencie. Fragmenty teledysków, których twórcy obficie korzystali z dobrodziejstw przemysłu chemicznego oraz amatorskie nagrania z rave parties odbywających się na odludziu – wszystko to układa się w pulsujący energią portret epoki, kiedy wszystko było jeszcze możliwe. Nawet zebranie wielotysięcznej publiczności bez tworzenia wydarzenia na Facebooku. więcej