Sam też był częścią innego systemu - tego, który panoszy się dzisiaj i niewiele różni od komuny.

Wynoszenie na narodowe piedestały urzędników wyznania (i obcego państwa Watykan), to wieczne upośledzenie, z którego Polacy nie chcą się wyzwolić.

Są, którzy swoim postępowaniem zasługują na szacunek. Bez względu na wyznanie, kolor skóry i wykształcenie. Polacy nie są odosobnieni w czczeniu pamięci wielkich postaci z historii. Tacy ludzie rodzą się bowiem w różnych krajach, w różnych czasach i mierzą się ze scenariuszami wobec których przeciętny człowiek kapituluje.

Owszem, co jednak nie zmienia faktu, że reprezentował instytucję, która żadnych wymiernych korzyści państwu polskiemu nie przynosi (bo dba głównie o umacnianie swego statusu państwa w państwie - i przywilejów z tym związanych), przeciwnie: jej zachcianki nieźle odchudzają publiczny budżet.
Poza tym omawiana w tym przypadku postać zdaje się nie była wolna od pewnych mało chrześcijańskich uprzedzeń.

A tzw. przeciętny człowiek, który postawił się komunie w tamtych czasach nie bywał internowany (i narażony najwyżej na prowokacje, samotność i niewygody), tylko zamiast do Komańczy trafiłby do UBeckich kazamat, tam przeszedł całą ścieżkę tortur (fizycznych i psychicznych) i skończył z kulą w głowie.
A w najlepszym wypadku z długoletnim wyrokiem i wyszedłby na wolność jako schorowany wrak.

Co do samej historii jako tematu filmowego, to lepiej wypada wcześniejsze "Pokuszenie".
Film mniej napuszony, z lepszym tzw. klimatem.

Zgadzam się, że w Polsce powinien być wyraźny rozdział Państwa i Kościoła, a finansowanie instytucji KK powinni wziąć na swoje barki członkowie tej wspólnoty, tak jak ma to miejsce w Niemczech, ale nie o tym jest ten film. Jak zauważyłeś Wyszyński nie był zwykłym zjadaczem chleba, więc komuniści nie mogli go ot tak wrzucić do więzienia i skatować bestialsko. W tym okresie nie mogli tego zrobić. Prawdopodobnie gdyby żył w latach 30, 40 w Związku Sowieckim tak by właśnie skończył.

"Zgadzam się, że w Polsce powinien być wyraźny rozdział Państwa i Kościoła, a finansowanie instytucji KK powinni wziąć na swoje barki członkowie tej wspólnoty"

Miło czytać takie wypowiedzi - tyle, że jeżeli właśnie przegłosowana bandycka ustawa, ubezwłasnowolniająca kobiety nie stanie się wreszcie początkiem tego rozdziału, to nie bardzo wiem, co mogłoby się nim stać.
Bo Polacy uwielbiają żyć z chomątem na karkach, lepiej im się wtedy narzeka.

Przede wszystkim uznaję sferę duchową za najbardziej intymną w życiu człowieka i duchowość jako taka jest wspaniała i osobiście uważam ją za pożyteczną. Nie uważam że w wierze człowiekowi potrzebni są pośrednicy. Natomiast jeśli ktoś potrzebuje posługi kapłana jego wola, jeśli ktoś potrzebuje pomodlić się w kościele jego prawo. I nic nikomu do tego. Jednoczesne uważam, że oddzielenie sfer sacrum i profanum wyszłoby nam wszystkim na dobre. Duchowość to piękna sprawa. I powiem ci więcej to co piszesz o chomątach to jest bezmyślny slogan. Już to słyszałem nieraz: Polacy są be, a zachód jest wspaniały. Taka narracja to nic innego jak kompleksy, którymi media zatruwają nas od lat. Jeżeli trochę dotykasz świata, jeździsz po różnych krajach, masz styczność z innymi nacjami to widzisz,że ani świat nie jest czarno biały, ani żaden naród nie ma w swoim gronie samych świętych ani samych złych. Ta ziemia zrodziła wielu wspaniałych ludzi, pięknych, szlachetnych, którzy w życiu zachowali się jak trzeba. I na koniec dodam, że nie cierpię skrajności ani z prawej ani z lewej strony.

Już dawno nie jestem nastolatkiem, żeby uważać, że gdzie indziej jest idealnie. Natomiast można próbować iść w tym kierunku, tymczasem tutaj kolejny już raz w historii obiera się kurs odwrotny - i to znowu z Bogiem i wiarą na ustach.
A to o chomącie wcale nie jest bezmyślne, skoro Polacy sami je sobie wybierają.

Skoro lubisz tak generalizować to nie obrazisz się jeśli stwierdzę, że także jesteś jednym z tych co noszą chomąto na karku.

Każdy, kto tu mieszka i płaci podatki je nosi.

Tylko nie wszyscy z własnej winy.