Minęły chyba ze 3 h, a ja nadal jestem w szoku... Świetny film. Nie ma sensu rozwodzić się nad jego walorami, bo te są dla wszystkich, którzy go widzieli, oczywiste.
Więc wspomnę tylko o 3 rzeczach.
Po pierwsze - sceny walk. Jak zwykle u Gibsona są pokazane REWELACYJNIE! To jest naprawdę mistrzostwo! Nie ma cholernych cięć co 2s, które mają maskować mankamenty. Zwolnione zdjęcia wtedy, kiedy być powinny i tak długie, jak być powinny. Mimo woli przypomniałem sobie sceny batalistyczne z naszej "Bitwy Warszawskiej"... I rzygać mi się zachciało! Kto takiemu debilowi i niedojdzie jak Hoffman powierzył kręcenie tego filmu??? U Gibsona w scenach walk nie ma prawie w ogóle animacji komputerowej!!! Więc to zasługa wyłącznie reżysera, operatora i aktorów! Przy nich ekipa Hoffmana jawi się jako zgraja niedorozwojów...Aż mi wstyd, że takim fiutom i niedołęgom zlecono nakręcenie filmu o tak olbrzymim znaczeniu dla Polaków... Hoffmanowi już po "Ogniem i mieczem" powinni wydać sądowy zakaz brania kamery do ręki!
Sprawa druga - przerwy między walkami, a właściwie między scenami rzezi... Są wypełnione taką ciszą, spokojem, nostalgią, może zadumą. Leniwie prowadzone rozmowy głównych bohaterów, przyciszonymi głosami, smutne, ale uważne spojrzenia, wspomnienia dzieciństwa... Cisza i spokój tych chwil aż dźwięczą w uszach. Są nie mniej sugestywne, niż sceny ataku bunkrów lub ostrzału moździerzy.
No i trzecia sprawa... Wydawać by się mogło, że to, co zobaczyliśmy, nie miało prawa się wydarzyć. Że scenarzysta i reżyser dodali bohaterowi trochę heroicznych czynów lub też znacznie je udramatyzowali. I dopiero jak się przeczyta uzasadnienie wniosku o przyznanie mu Medalu Honoru, to okazuje się, że w filmie pokazano tylko część rzeczywistych zasług Dossa. Był nie tylko na Okinawie, ale także na Guam i Leyte. Na szczycie spędził nie jedną noc, jakby się mogło wydawać, ale niemal 4 doby!!! Odniósł nie 1, ale 3 ciężkie rany, stracił w efekcie nich płuco itd.
Właściwie, to sam nie wiem, dlaczego dałem 9/10, a nie pełną "dychę"...