Przed chwilą widziałam film, więc weszłam od razu na filmweb, aby sprawdzić, czy ktoś ma podobne odczucia jak ja, ale nie znalazłam niczego podobnego.
Myślę, że zakończenie wcale nie jest "happy end-em" i tak de facto jest bardzo dobrze przemyślane przez scenarzystę.
Dlaczego?
Otóż brakuje dnia po tym, jak została przewieziona do szpitala psychiatrycznego. To, co widać w końcówce filmu może być jej WYOBRAŻENIEM "happy endu": pomimo, że nie zapobiegła śmierci męża, to teraz może zacząć nowe życie w nowym miejscu z dziewczynkami, a w dodatku mąż zdołał ją zapłodnić przed swoją śmiercią.
No bo przecież ten dzień, idąc za logiką filmu, się wydarzył! Czyli naprawdę jednego dnia była u psychiatry, innego naraziła dziecko na okaleczenie, znalazła martwego ptaka w ogrodzie, mąż zginął, ona była u księdza, odbył się pogrzeb itd (oczywiście w "prawidłowej" kolejności). Kobieta mogła mieć przeczucie i zacząć wariować do tego stopnia, że jej bliscy obawiali się o jej zdrowie psychiczne, wobec czego została zabrana na obserwacje i leczenie do szpitala. Na filmie widać, że otrzymuje lek, a co za tym idzie ostatnia scena może być wywołana przez jego działanie, bądź też zwyczajną "ucieczką" w wyobraźnię od rzeczywistości: mój mąż nie żyje (poniekąd przeze mnie), dzieci zostały mi odebrane, bo jestem wariatką, sama spędzę prawdopodobnie resztę życia w odizolowaniu.
Naturalnie jest parę "dziur" w scenariuszu, mogli to doszlifować, ale mnie to trochę przypomina "Shutter Island", [SPOILER kolejnego filmu] kiedy nie można jednoznacznie stwierdzić, czy "pacjent" się opamiętał, czy też pogrążył na powrót w swojej iluzji.