Mam podobne odczucia, sam nie wiem czemu ale czuje jakby brakowalo mi swiata z jego bajek.

Miyazaki jako twórca bajek, hmm... Podejrzewam, że on o sobie tak nie myśli. Poza tym bajka, to:

"Krótki utwór literacki zawierający morał (pouczenie), może być wierszowany lub żartobliwy. Morał może znajdować się na początku lub na końcu utworu albo wynikać z jego treści. Istotną cechą bajki jest alegoryczność.
Gatunek powstał w starożytnej Grecji. Powstanie i rozwój gatunku wiąże się przede wszystkim z żyjącym w VI w. p.n.e. niewolnikiem Ezopem, który miał skomponować zbiór pisanych prozą bajek zwierzęcych." - Za Wikipedią.

Tutaj natomiast mamy film animowany, a dokładniej jego japońską odmianę w zwaną "anime".

Wiem, wiem, prości, mało myślący, mało czytający widzowie wszystko co animowane wrzucają do jednego worka "bajka"! Powstają przez to różne nieporozumienia. Gdy np. zabierają dzieciaka na jak to mówią "bajkę", no bo skoro animowane, to musi być dla dzieci! A tymczasem to film animowany dla dorosłych z przemocą i 5 letnie dziecko się nudzi, rodzic zbulwersowanym, że go "bajka" oszukała. Bajeczka dla dzieci. Tia...

Daj spokój. Potocznie animowany film, a co już tu dużo mówić, szczególnie fantastyczny nazywamy bajką. I chyba każdy świadomy rozróżni bajki Miyazakiego od bajek w dobranocce, lub utworów literackich. A filmy Miyazakiego są bajkowe przecie. Nawet, gdy tak jak w mononoke leje się krew. Żadną specjalnością się nie popisałeś.

Zgadzam się z tobą, po oglądnięciu tej bajki czułem magię tego świata, która wołała wróć do mnie. Naprawdę magiczna bajka