Nie wiem czy oglądałam kiedykolwiek polski tak dobry i tak uderzający film. Obejrzałam go wczoraj, wieczorem tuż przed pójściem spać i szczerze przyznaję tak na mnie podziałał, jednym słowem tak porył mi mózg, że potem nie mogłam zasnąć. Fabuła jest naprawdę dobra, szczególnie ten główny motyw braku zainteresowania ze strony rodziców, którym wydawało się, że pieniądze i dostanie życie wynagrodzą Dominikowi normalne życie. Odniosłam wrażenie, że większą miłością darzyła Dominika ta gospodyni niż jego sami rodzice. Szczególnie uderzył mnie moment, kiedy odprawili psychiatrę chcącego mu autentycznie pomóc, bo przecież czas był tutaj ważniejszy, bo przecież Dominik miał maturę... Smutny ten film. Także historia Sylwii której do końca nie poznaliśmy, tylko namiastkę, właściwie wiedzieliśmy, że nie wychodzi z pokoju od 3 lat co jest wręcz nierealne. I jeszcze kwestia wulgaryzmów. Było, ale tyle ile ich było potrzeba. Nie jak to w polskich produkcjach co drugie słowo znany przecinek na k (nie wiem czy można tu pisać pełne wulgaryzmy, a każdy wie o co chodzi), ale wtedy kiedy było logiczne użycie wulgaryzmów zostały one użyte i to przybliżyło film prawdziwego życia. W końcu wielu z nas klnie, a w takich chwilach nie da się inaczej wyrazić oburzenia.
10/10.