Ssaki

Najlepsza etiuda Polańskiego. Wspaniale przedstawione wykorzystywanie siebie nawzajem głównych bohaterów. I ta muzyka Komedy !

Muzyka ciągnie jak lokomotywa tą etiudę, gdyby nie ona...........

Kolejna krótkometrażówka zrealizowana przez Polańskiego - tym razem w rosnącej frustracji w oczekiwaniu na pełnometrażową fabułę. Widać wyraźnie wpływy slapsticku i niemych komedii Chaplina czy Keatona. Wszystko to w służbie alegorycznej przypowieści o rodzaju ludzkim, jego potrzebie dominacji oraz jednostkowym...

Krzywdzimy siebie nawzajem, ale i pomagamy sobie. Jesteśmy zależni od siebie w chorobie i niedoli. Jesteśmy bezwzględni wobec siebie, pogłębiamy swoje rany, sprawiamy ból drugiemu. Wykazujemy się egoizmem, okrucieństwem, co jednak nie jest jednoznaczne, ponieważ zdolni jesteśmy do wzruszeń i czułości. Człowiek to...

czyli krótka etiuda /rzec można nawet- skecz ;)/ o relacjach między ludźmi. Co ciekawe, przekaz bazujący praktycznie na jednym rekwizycie, a i przestrzeń monochromatyczna, zagospodarowana niezwykle...oszczędnie ;)