Zgadzam sie :) trzeba uważać :) bo mozna stracic watek i nie polapac sie w postaciach. Swietna scena skoku na jubilera:) kto by sie teraz odwazyl zrobic tak milczacy film m.in. o napadzie. Dzis bez "jebudu" sie nie obejdzie;)

Próbowałeś?

ta

Ciekawy temat. Zawsze uważałem, że "W kręgu zła" to niewymagające, proste kino, które może służyć jako świetna wstawka pomiędzy filmy nieco bardziej angażujące nasz umysł. Autor wątku pisze o sobie, jak o jakimś wyznaczniku ludzkiej koncentracji, tudzież inteligencji. Ja chciałbym nadmienić, że opinie mogą być skrajnie różne, dlatego też wygłoszę subiektywne zdanie na temat stopnia trudności tego filmu, a brzmieć ono będzie następująco: "Prosty kryminał, nie wymagający od widza wielkiego skupienia".

"Autor wątku pisze o sobie, jak o jakimś wyznaczniku ludzkiej koncentracji, tudzież inteligencji"

Jeśli ja tak piszę, to ty dalej chcesz mi zabrać to stanowisko i samemu być takim wyznacznikiem. Fail, gościu.:(

wszystko się zgadza, tylko nie to, że muzyki mało... jest jej dużo i jest genialna... nie tylko sama w sobie, ale wpasowana w akcję... czasem wyciszona, czasem krzycząca... no, ja ją przynajmniej zauważam:)

No właśnie, muzyka jest jednym z większych atutów tego filmu. Z wielką przyjemnością powróciłem do tego filmu właśnie dla muzyki, którą pamiętam jeszcze z dzieciństwa. Utkwiła mi wtedy w pamięci scena włączania systemu alarmowego prez strażnika: każdy klik przełącznika był oddzielną nutą o innym tonie dając w całości początknowe takty podkładu muzycznego.

Odpowiadam sam sobie po ponownym przesłuchaniu całego filmu. Tym razem większość czasu nie patrzyłem na ekran. Ścieżka dźwiękowa tego filmu jest rzeczywiście fascynująca. Bardzo oszczędnie wykorzystuje dynamikę akustyczną: w scenie włamania równie dobrze słychać rysik nacinający szkło, kapiącą wodę w toalecie jak i strzał z małokalibrowego karabinka.

Zdecydowana większość ścieżki dźwiękowej to tylko efekty akustyczne. Podkład muzyczny jest zrealizowany przez kilkuosobowy zespół jazzowy. Najczęściej są to krótkie improwizacje na pojedyńczych instrumentach, tylko w scenach występów kabaretowych podkład muzyczny zbliża się do brzmienia big-band-owego.

Ta scena, która mi tak utkwiła w pamięci to sześć uderzeń pałeczki w wibrafon: pięć pierwszych zsynchronizowane z przełączaniem świateł w sklepie jubilerskim zamykanym na noc, szóste jest zsynchronizowane z uderzeniem zapałki o draskę w następnej scenie odlewania miękich kul. Tak więc nawet montaż scen był podporządkowany rytmowi muzycznemu.

zgadzam się z zalożycielem tematu:) i szczerze powiem ze właśnie oglądając film musiałem przyciszac rodzinke bo nie mogłem się skupic:P

Im więcej skupienia, tym więcej niedociągnięć widać. Jak na tak wysoce oceniony film, masakrycznie dużo baboli. No ale dzięki temu, że obejrzałem, wiem skąd pomysł na "Vabank". :)) Ledwo 6/10

zgadzam się z dagger'em i zibim72. to prosty kryminał nieco niedopracowany, chociaż aktorzy grają poprawnie.
do wymagającego kina sporo mu brakuje.

Nie zaglądaj więcej do moich tematów.

Nie zaglądaj więcej do moich tematów.

Typowa filmwebowa dyskusja o sztuce filmowej.

Nie wiem, gdzie ty widzisz tu jakąś dyskusję o sztuce. Udaj się do lekarza, bo to pod czym odpowiedziałeś to ani filmwebowa (bo tym ludziom powinni usunąć konta), ani też dyskusja (bo bez argumentów), ani tym bardziej nt. filmowy (bo tylko się obrażali).

Mój post to sarkazm, myślałem, że to oczywiste. Swoją drogą plebejski buraczek to ciekawe określenie.

To zabawne, że Garret swego czasu sam kazał mi "zguglować ironię". Ale widać miał jakiś gorszy dzień i nie mógł odszyfrować tak ewidentnego sarkazmu. Miejmy nadzieję, że udał się do lekarza.

"8+/10. Szkoda, że Melvilla zacząłem tak od dupy strony (widziałem jego trzy ostatnie filmy)..."
Spox. Jak rzekł klasyk - prawdziwego mężczyznę poznajemy po tym jak kończy, a nie zaczyna - zatem Melville wielkim mężczyzną był;)
Swoją drogą, wybitne kino. Wybitna reżyseria, wybitna rola Delona (a i reszta niczego sobie), wybitna scena napadu wreszcie...
Tylko ten polski plakat jakiś taki mało wybitny, ale co ja tam wiem...

No cos Ty... Polski plakat akurat najlepszy z wszystkich tutaj.

O to to akurat nie trudno, bo wiekszość tych plakatów to łby aktorów, znaczy sie nuda. Ja od razu sie przyznam, że ja się na takiej sztuce (czyt. plakatowej) kompletnie nie znam, niemniej jak patrzę na to, to mam wrażenie że jak mój chrześniak ogarnie pisanie to w pięć minut mi taki plakat trzaśnie :P Ja wiem, że prostota często cnota jest, ale... imho poprzedni plakat był lepszy. Podoba mi sie też włoski, bo pachnie jakby... spaghetti;) No i chrześniak by takich rysunków nie pierdyknął, co to to nie (może jego ojciec, mój brat, on mając kartke i ołówek zawsze niesamowite rzeczy wyprawiał, szkoda tylko, że w parze z talentem szło lenistwo i ostatecznie zatriumfowało).

A moim zdaniem plakat Młodożenca jest genialny (nie tylko dlatego ze postawiono go tutaj obok kupy chłamu). W nim nie chodzi przeciez o samą kreskę, tylko o koncept. Połaczenie (w tak zwiezłej formie), tej charakterystycznej dla Melvilla postaci w kapeluszu i prochowcu z paragrafem u nogi, imitujacym łancuchy, mowi wiecej niz tysiac słow, a juz na pewno oddaje całą głebie filmu - i to jest właśnie ta sztuka, ktorej (z całym szacunkiem dla sztuki dwulatkow :)) Twoj chrzesniak by raczej nie pierdyknął. ;)

Jakiś czas temu, w grafice uzytkowej pojawił sie taki trend (interesuje sie o tym, bo to w sumie moj zawod), aby robic wszystko jak najprosciej, co nie omineło tez plakatów filmowych i nastapił wysyp tego typu (swietnych IMHO) artów:
http://brickhut.wordpress.com/2010/09/14/10/
http://brickhut.wordpress.com/2010/09/16/minimalist-film-posters-part-two/
http://www.whatsupmovies.com/top-40-minimalist-movie-posters/
http://graphicdesignjunction.com/2012/09/100-minimal-poster-designs/

To co hipsterzy docenaja dzis, Młodozeniec robił juz poł wieku temu, szkoda ze u nas tego nie doecniamy. Taka dygresja - bo coraz czesciej na Filmwebie widze, ze ludziska zakladaja tematy, zeby sobie popsioczyc na te filmy, ktorym zmieniono postery głowne, na te z Polskiej Szkoły Plakatu. A ja tych plaktów bede bronic .. do utraty tchu (zeby zostac juz przy kinie francuskim). ;)

Może pies pogrzebany właśnie w tych hipsterach... Ja sam przyznaję, że te plakaty prezentowane przez Vivarto w ramch przypominania klasyki w kinach męczą mnie zwyczajnie... Najbardziej zaś drażnie monotonia, to że wszystkie operują tylko trzema kolorami. Niedługo wszystkie plakaty na filmwebie zlewać mi się będą po prostu :P

Jakby mu ręka zadrżała przy rysowaniu nogi to by pierdyknął ;P Koncept ok, ale zachwycić sie tym nie potrafię. Ale w tych plakatch co podlinkowałaś kilka fajnych jest - podobają mi sie z "Wściekłych psów", "Podejrzanych", trylogii "Powrotu do przyszłości", ale najlepszy jest ten do "Top Guna", tam faktycznie udało się uchwycić całą esencję fimu XD
Ale oczywiście nie mam zamiaru poważnie się tu spierać. Nie jest to dziedzina, w której czuję się mocny ;)

'Ale oczywiście nie mam zamiaru poważnie się tu spierać. Nie jest to dziedzina, w której
czuję się mocny ;)"

Dobra, to nie gadamy. ;)

Odkryłam ostatnio (dzieki https://www.facebook.com/groups/niechujowamuza/) troche fajnej muzyki z przełomu wieków. Wrzucić Ci to na bloga, czy masz juz dość? ;)

Nigdy dość. Wrzucaj :)

Dobre kino wybroni się nawet na 15 calach :)