Wszyscy narzekają że to wygląda tak a nie inaczej. A jak ma wyglądać? To kino dalej na wskroś socrealistyczne ze wszystkim tego konsekwencjami. Z socjalistyczną narracją, realistyczną konwencją i typową dla tego okresu stylizacją rzeczywistosci i bohaterów. Podziwiać tylko chyba trzeba jak długo tego rodzaju kino i sztuka przetrwały w zsrr. przecież tam sa elementy które u nas równie dobrze można zobaczyć w Trzech Brygadach. Trudno znęcać się nad tym filmem bo jest tam i kawał dobrego warsztatowego kina, ale ta cała konwencja w której cham, gbur i morderca prostak Stalin przedstawiony jest jak niczym członek platońskiej Akademii a Żukow jak dobry ojciec dla wojaków i heroiczny obrońca ojczyzny zarażający spokojem, głęboką mądrością i opanowaniem jest tak niestrawna że właściwie na dziś tego filmu nie da się oglądać. Można zachwycać się realizacją, montażem, sposobem realizacji zdjęć, ale ten film to wydmuszka przeznaczona dla sowieckiego widza wyzutego z krytycznego spojrzenia na historię i rzeczywistość. ozierow jeszcze w 85r nakręcił Bitwę o Moskwę która jest dokładnie takim samym propagandowym gniotem co Wyzwolenie - z tym ze klasę gorszym jeśli chodzi o jakość techniczną tego filmu. Całośc Wyzwolenia jest po prostu taką sowiecką kopią zachodniej superprodukcji w stylu O jeden Most za Daleko. Sowiecką z całymi tego konsekwencjami i to wpływa na ocenę. To po prostu ciężki, sieriożny monumentalny fresk historyczny jakie sowieci w owym czasie uskuteczniali wszędzie. Zwłaszcza w rzeźbie o takim charakterze której nastawiali od stalingradu po Berlin. Jest to po prostu film w duchu epoki właściwej ówczesnemu ZSRR