Opowiadając o wybuchu wulkanu na Martynice w 1902 roku, Mykaela stwierdza, że erupcję przetrwał jedynie jeden mężczyzna przebywający w lokalnym więzieniu. W rzeczywistości ocalały dwie osoby - wspomniany więzień oraz mieszkaniec żyjący na obrzeżach Saint Pierre.
Podczas sceny z pościgiem helikopterów drugi pilot stwierdza, że uciekająca maszyna za chwilę znajdzie się w polu rażenia broni pokładowej. Na ujęciach zewnętrznych widać jednak, że oba śmigłowce lecą w odległości kilku metrów od siebie, więc pierwsza z maszyn już dawno znalazła się w zasięgu ostrzału.
Wojskowe helikoptery na zbliżeniach są niebieskie, ale w szerszych ujęciach mają zielone barwy maskujące.
Kiedy Jeff przebywa w Neapolu, w niektórych scenach w tle widać teatr La Scala, który znajduje się w leżącym 750 km na północny zachód Mediolanie.
Prolog filmu ukazuje gwałtowny wybuch położonego w pobliżu Puerto Vilamil na archipelagu Galapagos wulkanu, z którego wydobywa się znaczna ilość materiału piroklastycznego. W rzeczywistości wszystkie wulkany znajdujące się na terenie wysp Galapagos to wulkany tarczowe, których erupcje nie przebiegają w przedstawiony sposób - charakteryzuje je długotrwały wypływ rzadkiej lawy oraz wydzielanie się niewielkich ilości popiołu i materiału skalnego.
W finale filmu widać budynek zalewany przez strumienie szybko poruszającej się lawy wypływającej z krateru Wezuwiusza. W rzeczywistości góra ta należy do stratowulkanów, których erupcja charakteryzuje się powolnym wypływem potoków gęstej lawy, często nie docierających nawet do podstawy zbocza.
Zdjęcia do filmu kręcono w Sofii (Bułgaria) oraz w Pompejach (Włochy).