W wypadku samochodowym w Hiszpanii zginęła Ewa Krzyżewska, wielka gwiazda polskiego kina przełomu lat 50. i 60. XX w - poinformowała "Rzeczpospolita".
Od Krystyny w "Popiele i diamencie" (1958) do Rebeki w "Zazdrości i medycynie" (1973) - piętnaście lat trwała jej, zakończona na własne życzenie, artystyczna kariera. Niespełna dwudziestoletnia debiutantka, studentka krakowskiej szkoły teatralnej wkroczyła do kina zdecydowanie. W filmie Andrzeja Wajdy "Popiół i diament" stworzyła wybitną kreację barmanki, swoistą suitę stanów psychicznych. Pokazała swą bohaterkę jako osobę delikatną, ale niezależną, pozornie odporną na uczuciowe porażki, jednocześnie nie do końca zdecydowaną, czy zaangażować się w związek z Maćkiem Chełmickim, czy potraktować to spotkanie jako przygodę jednej nocy. Francuska Akademia Filmowa przyznała jej za tę rolę prestiżową nagrodę Kryształowej Gwiazdy. Niezwykle fotogeniczna, o oryginalnej urodzie, z ciemnymi, lekko skośnymi oczami była stale obecna na okładkach czasopism.
Choć w 1960 r. skończyła PWST w Krakowie i przez siedem lat (do 1967 r.) występowała w warszawskim Teatrze Dramatycznym, jej żywiołem pozostał film. Grała zarówno w dramatach rozliczających się z naszą nie tylko wojenną przeszłością ("Zaduszki", "Naprawdę wczoraj", "Sposób bycia", "Powrót na ziemię", "Przedświąteczny wieczór", "Akcja Brutus", "Jak daleko stąd, jak blisko"), jak i w produkcjach rozrywkowych ("Zuzanna i chłopcy", "Liczę na wasze grzechy", "Zbrodniarz i panna", "Lekarstwo na miłość", "Piekło i niebo", "Dzięcioł"). Główne role powierzali jej Jugosławianie ("Wojna"), Czesi ("Dzwony dla bosych"), Rumuni ("Faust XX").
Po raz ostatni pojawiła się na ekranie w "Zazdrości i medycynie". W filmie Janusza Majewskiego niezwykle przekonująco i sugestywnie zagrała Rebekę - uosobienie kobiecego temperamentu, zdobywczą kochankę siejącą spustoszenie w męskim świecie.
W 1973 r. ze względów rodzinnych wyjechała z kraju. W latach 80. była kierowniczką biblioteki w nowojorskiej siedzibie ONZ. Ostatnio mieszkała w Hiszpanii. Miała 64 lata.
Od Krystyny w "Popiele i diamencie" (1958) do Rebeki w "Zazdrości i medycynie" (1973) - piętnaście lat trwała jej, zakończona na własne życzenie, artystyczna kariera. Niespełna dwudziestoletnia debiutantka, studentka krakowskiej szkoły teatralnej wkroczyła do kina zdecydowanie. W filmie Andrzeja Wajdy "Popiół i diament" stworzyła wybitną kreację barmanki, swoistą suitę stanów psychicznych. Pokazała swą bohaterkę jako osobę delikatną, ale niezależną, pozornie odporną na uczuciowe porażki, jednocześnie nie do końca zdecydowaną, czy zaangażować się w związek z Maćkiem Chełmickim, czy potraktować to spotkanie jako przygodę jednej nocy. Francuska Akademia Filmowa przyznała jej za tę rolę prestiżową nagrodę Kryształowej Gwiazdy. Niezwykle fotogeniczna, o oryginalnej urodzie, z ciemnymi, lekko skośnymi oczami była stale obecna na okładkach czasopism.
Choć w 1960 r. skończyła PWST w Krakowie i przez siedem lat (do 1967 r.) występowała w warszawskim Teatrze Dramatycznym, jej żywiołem pozostał film. Grała zarówno w dramatach rozliczających się z naszą nie tylko wojenną przeszłością ("Zaduszki", "Naprawdę wczoraj", "Sposób bycia", "Powrót na ziemię", "Przedświąteczny wieczór", "Akcja Brutus", "Jak daleko stąd, jak blisko"), jak i w produkcjach rozrywkowych ("Zuzanna i chłopcy", "Liczę na wasze grzechy", "Zbrodniarz i panna", "Lekarstwo na miłość", "Piekło i niebo", "Dzięcioł"). Główne role powierzali jej Jugosławianie ("Wojna"), Czesi ("Dzwony dla bosych"), Rumuni ("Faust XX").
Po raz ostatni pojawiła się na ekranie w "Zazdrości i medycynie". W filmie Janusza Majewskiego niezwykle przekonująco i sugestywnie zagrała Rebekę - uosobienie kobiecego temperamentu, zdobywczą kochankę siejącą spustoszenie w męskim świecie.
W 1973 r. ze względów rodzinnych wyjechała z kraju. W latach 80. była kierowniczką biblioteki w nowojorskiej siedzibie ONZ. Ostatnio mieszkała w Hiszpanii. Miała 64 lata.
Pobierz aplikację Filmwebu!
Odkryj świat filmu w zasięgu Twojej ręki! Oglądaj, oceniaj i dziel się swoimi ulubionymi produkcjami z przyjaciółmi.
