MOVIE SIĘ: Czym zachwyciły nas Nowe Horyzonty?

Stacjonarna część festiwalu mBank Nowe Horyzonty dobiega końca. Pora więc na podsumowania. O swoich festiwalowych odkryciach, zachwytach i rozczarowaniach Jakub Popielecki rozmawia z Agnieszką Jakimiak i Jakubem Sochą.

Filmy omawiane w odcinku "Movie się" o festiwalu mBank Nowe Horyzonty

"Cicha dziewczyna"

Przepiękny, nastrojowy, zrealizowany w irlandzkich plenerach debiut fabularny Colma Bairéada to opowieść o 12-letniej Cáit, która trafia do swoich krewnych na wsi. Dotąd zamknięta, nieco przygaszona dziewczyna zaczyna otwierać się na świat i zgłębiać tajemnice nowego domu. Nagrodzony na Berlinale film w niezwykły sposób kreuje atmosferę, magnetyzuje niedopowiedzeniem i wspaniałą pracą kamery. To ciepła, przejmująca, empatyczna opowieść o nieoczywistych więziach między dzieckiem i dorosłymi, a także o niewinności dzieciństwa. [ze strony Nowych Horyzontów]

"Georgie ma się dobrze"

W "Georgie ma się dobrze" także przyglądamy się relacji 12-letniej dziewczynki (Lola Campbell) z prawie obcym jej ojcem, w którego wciela się wielka nadzieja brytyjskiego kina Harris Dickinson, znany z "Beach Rats" i "W trójkącie". Ale zanim mężczyzna (a może wciąż chłopiec?) pojawi się w życiu córki, Georgie i tak "ma się dobrze". Po śmierci matki mieszka sama z wyimaginowanym wujkiem, który pozwala jej ukryć przed światem zbyt wczesną samodzielność. Rezolutna, wyszczekana dziewczynka na czynsz zarabia, kradnąc rowery wraz ze swoim wiernym ziomem (Alin Uzun). [ze strony Nowych Horyzontów]

"After"

Hipnotyczny film rozpoczyna się od wprowadzającego w nastrój sześciominutowego ujęcia w paryskim klubie. Kamera wchodzi między pogrążony w tanecznym transie tłum, między ocierające się o siebie ciała. Z bliska filmuje twarze, półprzymknięte oczy, moment zbiorowej ekstazy. Noc i muzyka zacierają granice, znoszą zasady, pozwalają na chwilowe olśnienia, erotyczne zbliżenia. Tworzą przestrzeń dla nieoczekiwanych spotkań, jak w przypadku Félicie i Saïda, którzy rozpoczętą w klubie rozmowę postanawiają kontynuować w mieszkaniu dziewczyny. W niekomfortowej ciszy apartamentu wzajemna fascynacja prawniczki i kierowcy Ubera meandruje pomiędzy prawami nocy a regułami dnia, w którego świetle tych dwoje nie mogłoby się tak do siebie zbliżyć. Podczas gdy w klubie niespiesznie dogorywa impreza, w mieszkaniu rozpala się i gaśnie rozmowa, a na ulicę wypełza świt. [ze strony Nowych Horyzontów]

"Club Zero"

Do prywatnej szkoły przybywa pani Novak (znakomita Mia Wasikowska) prowadząca zajęcia o świadomym odżywianiu. Bezgranicznie ufający jej uczniowie rozpoczynają kolejne odważne eksperymenty, które coraz bardziej się oddalają od bezpiecznych, zdrowych, proekologicznych praktyk w rodzaju "mindful eating". [ze strony Nowych Horyzontów]

"Rów"

Akcja "Rowu" toczy się w 1960 roku w obozie pracy Jiabiangou, dokąd zsyłani byli intelektualiści krytyczni wobec partii komunistycznej. Ta "krytyka" mogła oznaczać zasugerowanie użycia zwrotu "władza ludu" w miejsce "władzy proletariatu" – to wystarczało, by trafić do piekła na ziemi z piętnem prawicowego ekstremisty. Większość więźniów Jiabiangou nigdy nie wróciła z zesłania: szacuje się, że w obozie zmarło 2500 z ok. trzech tysięcy osadzonych. Fabuła skupia się na grupie mężczyzn zmuszonych do nadludzkiej pracy, dziesiątkowanych przez głód, choroby, fizyczną przemoc. Odarci z godności i resztek człowieczeństwa przypominają zastraszone zwierzęta, chowające się nocą w ziemiankach. [ze strony Nowych Horyzontów]

"Odwieczna córka"

Rosalind i Julie spędzają wspólnie czas w staroświeckim hotelu – niegdyś posiadłości należącej do ciotki Rosalind. Mroczny, pełen zakamarków, opustoszały budynek niepostrzeżenie zamienia się w nawiedzony dom, w którym duchy przenikają nie tylko przez ściany, ale i przez skórę, drążąc ścieżki prosto do bijącego serca. Film Hogg to mistrzowsko prowadzona opowieść niesamowita, ale też niesamowita opowieść o relacji matki i dziecka, która jest rodzajem wzajemnego nawiedzenia. [ze strony Nowych Horyzontów]


"Infinity Pool"

Nigdy nie będzie takiego lata. A przynajmniej nie dla Jamesa Fostera, niespełnionego, ale bogato ożenionego pisarza, który w poszukiwaniu inspiracji przyjechał do egzotycznego kraju Li Tolqa. Zabiwszy przypadkiem tubylca, mężczyzna wikła się w intrygę jak z koszmaru. W Li Tolqa karze się według kodeksu Hammurabiego, lecz zamożny turysta może uniknąć odpowiedzialności, płacąc za to, by egzekucję wykonano na jego klonie. Przeżycie własnej śmierci jest doświadczeniem ekstremalnym i wyzwalającym – nagle wszystko zaczyna wydawać się dozwolone. [ze strony Nowych Horyzontów]

"Xavier"

Bohaterem filmu jest młody chłopak, który dryfuje po Lizbonie przełomu lat 80. i 90., łapiąc się dorywczych prac, i próbuje przetrwać miotany emocjami. W dzieciństwie matka oddała go do sierocińca pod opiekę siostry Luz, tam poznał Hipólito, który został jego najlepszym przyjacielem. Xavier wraca do miasta po odbyciu służby wojskowej i wchodząc w dorosłość, próbuje nadać swojemu życiu sens. [ze strony Nowych Horyzontów]

"Księżniczka"

Główną bohaterką, tytułową Księżniczką, jest młoda imigrantka z Nigerii, która pracuje jako pracownica seksualna we Włoszech. Razem z koleżankami czeka na klientów, stojąc przy autostradzie pod Rzymem, a chwile wolne od pracy spędza na spacerach po okolicznym lesie. Stanowi on dla niej rodzaj azylu, przestrzeń magiczną, w której wszystko wydaje się możliwe. Może się tam ukryć, choćby na chwilę, przed swoim gorzkim losem. Włoski reżyser prowadzi nas przez historię charyzmatycznej bohaterki z przenikliwością i – momentami – z humorem. Scenariusz filmu został zainspirowany rzeczywistymi doświadczeniami nigeryjskich kobiet, które pojawiają się na ekranie, i częściowo był przez nie współtworzony. [ze strony Nowych Horyzontów]

"Cztery córki"

Bohaterką jest Olfa (we własnej osobie, ale czasem zastępowana na ekranie przez aktorkę Hind Sabri), pochodząca z nizin matka czterech córek. Dwie najmłodsze występują w filmie, zniknięcie dwóch najstarszych (wcielają się w nie aktorki) jest tematem pasjonującego "śledztwa". Ben Hania tropi siłę problematycznego międzypokoleniowego kobiecego przekazu, wydobywa na światło dzienne powszechnie akceptowaną domową i systemową przemoc, punktuje sposób, w jaki pozornie odległe przemiany polityczne kształtują los jednostek. [ze strony Nowych Horyzontów]

"Wśród wyschniętych traw"

Główny bohater Samet wraca do zanurzonej w śniegu anatolijskiej wioski, gdzie jest nauczycielem plastyki. Czuje się lepszy niż wszyscy wokół niego, czeka na awans, tymczasem zostaje oskarżony przez dwie uczennice o niewłaściwe zachowanie... Ceylan kreśli portret człowieka zapatrzonego w puste ideały, kogoś kategorycznie wierzącego w system wartości, który sam stworzył – wiecznie oskarżającego, miotającego się, oślepionego swoim egoizmem. [ze strony Nowych Horyzontów]

"Eureka"

Enigmatyczne, oniryczne dzieło Argentyńczyka płynnie przemieszcza się pomiędzy kilkoma epokami, gatunkami i konwencjami. Czarno-biały western (z Chiarą Mastroianni i Viggo Mortensenem w obsadzie), skąpany w czerwono-niebieskich światłach radiowozu współczesny kryminał, którego akcja rozgrywa się w rezerwacie Indian w Dakocie, i wreszcie zanurzona w latach 70. przypowieść o winie, karze i gorączce złota w amazońskiej dżungli. Eureka skupia się na kwestii reprezentacji. Jej bohaterowie, rdzenni mieszkańcy obu Ameryk, zamknięci są w narzuconych im ramach, a ucieczką przed przesądzonym przez kolonizację (także artystyczną) losem jest nieustanny ruch, przemieszczenie w stronę tego, co nieuchwytne, radykalna przemiana. Tym procesom podlega także sam film, który nie przywiązując się do żadnej narracji, uwalnia od ich kategoryczności zarówno bohaterów, jak i widzów. [ze strony Nowych Horyzontów]