16 stycznia w czeskiej Pradze Olivier Dahan ("Tomcio Paluch") rozpocznie zdjęcia do filmowej biografii wybitnej piosenkarki Édith Piaf. W rolę wokalistki wcieli się Marion Cotillard, laureatka Cezara za kreację w "Bardzo długich zaręczynach". Zdjęcia do filmu powstaną w Czechach i Francji.
Édith Piaf (właściwie Édith Giovanna Gassion) młodość i dzieciństwo spędziła na ulicach Paryża, porzucona przez matkę - śpiewaczkę kawiarnianą i wychowywana przez dziadka sutenera i ojca alkoholika. W wieku lat 15 zajęła się ulicznym śpiewaniem. Została odkryta w 1935 przez jednego z imresariów i rozpoczęła występy w kabarecie "Le Gerny's" przy Champs-Élysées, pod pseudonimem "la Môme Piaf" (pol. "Wróbelek"), który stał się później znany milionom wielbicieli jej talentu. W 1936 nagrała pierwszy utwór dla wytwórni Polydor. W czasie wojny występowała w lokalach, współpracujac z ruchem oporu.
Słynęła z niebywałej ekspresji i dramatyzmu w wykonywaniu piosenek specjalnie dla niej pisanych. Jej chropowaty i stosunkowo niski głos, kontrastował z drobną sylwetką, co fascynowało widzów m.in. w paryskiej Olimpii, z którą była przez lata związana.
Śpiewała także w USA, odnosząc spory sukces. Oprócz jej talentu, widzów przyciągała otaczająca Piaf legenda, wynikająca z jej przeszłości, a także nieudane związki uczuciowe, które z jednej strony zwiększały dramatyzm jej recitali, a z drugiej pogłębiały chorobę, z którą zmagała sie heroicznie do końca życia. W 1935, w wieku lat 2, zmarła jej jedyna córka.
Osiągnąwszy szczyty kariery zaczęła pomagać młodym piosenkarzom, ułatwiając im start artystyczny. Byli nimi Yves Montand (miała z nim trwający kilka lat romans), Gilbert Becaud, Charles Aznavour. W 1962 wyszła za młodszego od siebie o 27 lat Theophanisa Lamboukasa (znanego jako Théo Sarapo), któremu usiłowała pomóc w karierze piosenkarskiej. Pomimo osobliwości tej sytuacji, krytykowanej przez wielu jej przyjaciół, Lamboukas okazał się jej wiernym mężem i przyjacielem, opiekującym się troskliwie żoną aż do jej śmierci.
Piaf zmarła na raka 11 października 1963 w Cannes, jest pochowana na cmentarzu Pere Lachaise. Na jej pogrzebie zebrało się 40 tysięcy ludzi, a na jej grobie do dziś są składane kwiaty. Twórczość artystyczna Piaf należy do klasyki francuskiej piosenki i pomimo całkowicie odmienionych dzisiaj standardów i gustów jest chętnie słuchana na całym świecie i wznawiana przez wydawnictwa muzyczne.
Édith Piaf (właściwie Édith Giovanna Gassion) młodość i dzieciństwo spędziła na ulicach Paryża, porzucona przez matkę - śpiewaczkę kawiarnianą i wychowywana przez dziadka sutenera i ojca alkoholika. W wieku lat 15 zajęła się ulicznym śpiewaniem. Została odkryta w 1935 przez jednego z imresariów i rozpoczęła występy w kabarecie "Le Gerny's" przy Champs-Élysées, pod pseudonimem "la Môme Piaf" (pol. "Wróbelek"), który stał się później znany milionom wielbicieli jej talentu. W 1936 nagrała pierwszy utwór dla wytwórni Polydor. W czasie wojny występowała w lokalach, współpracujac z ruchem oporu.
Słynęła z niebywałej ekspresji i dramatyzmu w wykonywaniu piosenek specjalnie dla niej pisanych. Jej chropowaty i stosunkowo niski głos, kontrastował z drobną sylwetką, co fascynowało widzów m.in. w paryskiej Olimpii, z którą była przez lata związana.
Śpiewała także w USA, odnosząc spory sukces. Oprócz jej talentu, widzów przyciągała otaczająca Piaf legenda, wynikająca z jej przeszłości, a także nieudane związki uczuciowe, które z jednej strony zwiększały dramatyzm jej recitali, a z drugiej pogłębiały chorobę, z którą zmagała sie heroicznie do końca życia. W 1935, w wieku lat 2, zmarła jej jedyna córka.
Osiągnąwszy szczyty kariery zaczęła pomagać młodym piosenkarzom, ułatwiając im start artystyczny. Byli nimi Yves Montand (miała z nim trwający kilka lat romans), Gilbert Becaud, Charles Aznavour. W 1962 wyszła za młodszego od siebie o 27 lat Theophanisa Lamboukasa (znanego jako Théo Sarapo), któremu usiłowała pomóc w karierze piosenkarskiej. Pomimo osobliwości tej sytuacji, krytykowanej przez wielu jej przyjaciół, Lamboukas okazał się jej wiernym mężem i przyjacielem, opiekującym się troskliwie żoną aż do jej śmierci.
Piaf zmarła na raka 11 października 1963 w Cannes, jest pochowana na cmentarzu Pere Lachaise. Na jej pogrzebie zebrało się 40 tysięcy ludzi, a na jej grobie do dziś są składane kwiaty. Twórczość artystyczna Piaf należy do klasyki francuskiej piosenki i pomimo całkowicie odmienionych dzisiaj standardów i gustów jest chętnie słuchana na całym świecie i wznawiana przez wydawnictwa muzyczne.
Pobierz aplikację Filmwebu!
Odkryj świat filmu w zasięgu Twojej ręki! Oglądaj, oceniaj i dziel się swoimi ulubionymi produkcjami z przyjaciółmi.
