Giuseppe Verdi

Giuseppe Fortunino Francesco Verdi, znany powszechnie jako Giuseppe Verdi - wielki włoski kompozytor uważany za jednego z najwybitniejszych twórców muzyki operowej na świecie.
Urodził się 10 X 1813 r. w Roncole nieopodal Busseto, w regionie Parmy. Muzyki uczył się początkowo u wiejskiego organisty, a następnie o rozwój jego talentu zadbał Ferdinando Provesi – maestro di musica w Busseto. W wieku 17 lat Giuseppe opuścił rodzinny dom i zamieszkał w Busseto u Antonia Barezziego – swojego przyszłego teścia. Był to partner handlowy jego ojca Carla. Doradzał on, aby młodzieniec kontynuował naukę w mediolańskim konserwatorium, jednak komisja egzaminacyjna stwierdziła brak talentu i jedynym wyjściem było rozpoczęcie studiów prywatnych pod kierunkiem kapelmistrza Vincenza Lavigny – świetnego muzyka, korepetytora w La Scali. Było to możliwe dzięki stypendium ufundowanemu przez Barezziego. Po powrocie do Busseto Giuseppe został miejscowym organistą, poślubiając w 1836 roku pannę Margheritę Barezzi. Choć opuścił Mediolan, nie przestał myśleć o dalszej karierze. Wkrótce został dyrektorem muzycznym w Busseto, a żona urodziła mu córkę Virginię (1837) i syna Icilia (1838). Niestety Virginia zmarła w miesiąc po przyjściu na świat brata. Po jej śmierci małżonkowie przenieśli się do Mediolanu. Dzięki kontaktom nawiązanym podczas studiów doszło do podpisania, z La Scalą, umowy na wystawienie opery „Oberto”. Premiera (1839) była sukcesem i od tego momentu rozpoczęła się oszałamiająca kariera Verdiego.
W następnym roku spadły na kompozytora kolejne ciosy. Zmarł syn Icilio, a kilka miesięcy później żona. Do tego wszystkiego doszła jeszcze klęska jego drugiej opery - „Dzień królowania”. Pomimo tych nieszczęść Verdi nie załamał się i komponował dalej. Jego kolejna opera „Nabucco” (1941) odniosła wielki sukces a jej chóralny fragment „Va, pensiero” do dziś uważany jest za drugi hymn Włoch.
Kontynuując karierę kompozytorską brał Verdi czynny udział w życiu politycznym. Był to okres silnych ruchów wolnościowych. Północne Włochy znajdowały się pod okupacją Austrii i Verdi całym sercem, angażując bez reszty swój talent, opowiedział się po stronie patriotów zmierzających do zjednoczenia kraju. Treścią jego kolejnych oper jest walka o wolność podbitych narodów. Przy okazji wystawienia „Nabucca” poznał śpiewaczkę Giuseppinę Strepponi, z którą żył w wolnym związku, by po 17 latach zawrzeć ślub.
Verdi przez 50 lat swej imponującej kariery będąc czołowym twórcą opery, dziedziny sztuki tak ważnej dla Włochów, uważany był wg słów Giuseppe Depanisa za „patriarchę, opiekuńcze bóstwo ojczyzny”. Był człowiekiem szlachetnym, wielkodusznym i zdeklarowanym patriotą podtrzymującym w rodakach umiłowanie wolności. Był posłem nowego parlamentu Parmy i Modeny (1859), a także członkiem pierwszego parlamentu włoskiego (1861). Gdy zmarł 27 I 1901 r., żegnało go 200 tyś. rodaków, wśród których były wszystkie znane osobistości Włoch. Podczas gigantycznej ceremonii oficjalnej, która odbyła się 27 II 1901 zgromadziło się 300 tys. ludzi. Arturo Toskanini poprowadził na niej chór z opery „Nabucco” – „Va, pensiero”.
Dzieła mistrza z Busseto są wciąż grane w teatrach operowych na wszystkich kontynentach. Wciąż inspirują też filmowców do tworzenia wybitnych ekranizacji tych oper. "Rigoletto” w reżyserii Jean-Pierre Ponnelle'a, czy "Otello" Franco Zeffirelliego (nominacja do Złotej Palmy '87, Złoty Glob '87) są tego dobitnym przykładem.