Jack Wild I

Cudowne dziecko brytyjskiej kinematografii. W wieku 16 lat za rolę Krętacza w ''Oliverze!'' Carola Reeda otrzymał nominacje do Oscara, Złotego Globu i BAFTA.

Jako mały chłopiec został zauważony przez znaną agentkę June Collins (matkę piosenkarza Phila Collinsa), gdy... grał w parku w piłkę ze swoim starszym bratem Arthurem. Już w wieku 11 lat Wild zagrał Olivera Twista na West Endzie, wówczas także dostał się do szkoły aktorskiej. Na dużym ekranie zadebiutował w 1966 roku w ''Królowej i Walijczyku'', gdzie odtwarzał postać młodego Edmunda Tudora. W wieku 15 lat Jack był już gwiazdą, głównie dzięki magazynom młodzieżowym, na których łamach często się pojawiał; w 1967 roku podpisał również lukratywny kontrakt na wydanie swojej debiutanckiej płyty ''The Jack Wild Album''.

Prawdziwą szansę udowodnienia aktorskich umiejętności dostał w 1968 roku od Carola Reeda, który przygotowywał filmową adaptację ''Olivera Twista'' Dickensa. ''Oliver!'' odniósł wielki, międzynarodowy sukces, a na jego twórców spłynął deszcz nagród z sześcioma Oscarami na czele (w tym za najlepszy film). Wild, który początkowo miał grać tytułowego bohatera, wcielił się w postać Krętacza, pomysłowego pomocnika Fagina; za tę rolę nominowany był do wszystkich ważniejszych nagród filmowych i dzięki niej zyskał uznanie krytyki oraz ogromną popularność w Stanach Zjednoczonych.

Korzystając z przychylnej koniunktury Jack pod opieką brata Arthura wyjechał w 1969 roku do USA, aby zagrać główną rolę w popularnym młodzieżowym serialu telewizyjnym ''H.R. Pufnstuf''. W 1970 roku powtórzył tę rolę w fabularnym ''Pufnstuf''. W między czasie nagrał dwie płyty (''Everything's Coming Up Roses'' i cieszącą się dużą popularnością składankę standardów ''Beautiful World''). Grał przede wszystkim w musicalach, w których mógł wykorzystać znakomite warunki wokalne- ''Melody'' Alana Parkera (1971), ''Flight of the Doves'' (1971), drugoplanowa rola obok Johna Hurta i Donalda Pleasence'a w ''The Pied Piper'' Jacquesa Demy'ego (1972).

W połowie lat 70. przyszło gwałtowne załamanie kariery. Wild zaczynał mieć coraz poważniejsze problemy z alkoholem. W latach 70. i 80. całkowicie wycofał się z zawodu poświęcając się walce z nałogiem. Zmęczony i wycieńczony zwycięstwo ogłosił dopiero w 1988 roku. Od tego czasu nie pije. W latach 90. powrócił do teatru, występował również w telewizji; w filmie pojawił się w dwóch epizodach (w ''Robin Hood- Książe złodziei'' Reynoldsa i ''Basil'' z Christianem Slaterem i Jaredem Leto).

W lecie 2004 roku u Jacka Wilda wykryto raka jamy ustnej. Na początku 2005 roku poddał się operacji, w wyniku której usunięto mu język. Zmuszony był po raz drugi, tym razem na stałe, porzucić karierę aktorską. U boku drugiej żony przygotowuje obecnie swoją autobiografię.