King Hu 

King Hu (Hú Jinquán). Urodzony 29.04.1931, zmarły 14.01.1997. Był reżyserem filmowym pracującym w Hongkongu i Tajwanie, jego filmy wuxia wyniosły chińskie kino na nowe, zarówno techniczne jak i artystyczne wyżyny. Pisał również scenariusze i projektował scenografię, jego filmy "Come Drink with me" (1966) oraz "Dragon Gate Inn" (1967) rozpoczęły wzmożone zainteresowanie filmami wuxia pod koniec lat 60.

Urodził się w Pekinie w uznanej mandaryńskiej rodzinie pochodzenia Da Ming. Jego dziadek był gubernatorem Henan pod koniec panowania dynastii Qing. Wyemigrował do Hongkongu w 1949 roku, po przeniesieniu się pracował w wielu zawodach, np. konsultant do spraw reklamy, projektant artystyczny, uczył też angielskiego. W 1958 dołączył do studia braci Shaw jako projektant scenografii, aktor, scenarzysta oraz pomocnik reżysera. Pod silnym wpływem Tajwańskiego reżysera Li Han-Hsianga, Hu rozpoczął karierę reżysera, pomagając mu przy tworzeniu "The Love Eterne" (1963), który to odniósł ogromny sukces. Pierwszy film Hu jako reżysera to "Sons of the Good Earth" (1965), film zajął się tematem wojny z Japonią, jednak Hu został zapamiętany bardziej z powodu swego kolejnego filmu "Come drink with me" ((1966). Jego pierwszy sukces do dziś pozostaje klasykiem kina wuxia i wyniósł 20-to letniego Cheng Pei-peia do statusu gwiazdy. Mieszając tradycyjne japońskie kino samurajskie z zachodnimi technikami edycji oraz z chińską estetyką filozofią zapożyczoną z chińskiej muzyki i opery, Hu rozpoczął modę nowej szkoły wuxia z użyciem mieczy oraz użyciem kobiecej heroiny jako centralnego protagonisty.

Po opuszczeniu braci Shaw w 1966 roku, Hu wyjechał do Tajwanu, gdzie stworzył kolejny film wuxia, "Dragon Gate Inn". Film ten pobił wszelkie rekordy popularności stając się kultowym klasykiem, zwłaszcza w południowo-wschodniej Azji. Pełna napięcia opowieść o wysoce uzdolnionym mistrzu sztuk walki ukrytym w karczmie, podobnym do tego filmu jest "Crouching Tider, hidden Dragon", również film Yimou Zhanga "House of a Flying Daggers" jest dedykowany dziełu Hu.

Kolejne filmy, w które był zamieszany Hu zawierały mieszaninę Buddyzmu i chińskiej estetyki. Tu pojawiają się tytuły jego kolejnych filmów, trylogii "A Touch of Zen" (która zdobyła nagrodę na festiwalu w Cannes i uznana została za jego arcydzieło), "Raining in the Mountains" oraz "Legend of the Mountains" (oba powstałe w 1979 roku i kręcone w Korei), wszystkie one były luźno oparte na "Strange Stories from a Chinese Studio" Pu Songlinga. Po wydaniu "A Touch of Zen", Hu założył własną firmę producencką i nakręcił "The Fate of Lee Khan" (1973) i "The Valiant Ones" (1975). Choreografią scen akcji w tych filmach zajął się Sammo Hung.

Poddane niezbyt przychylnej opinii krytyków, późniejsze filmy Hu odniosły mniejszy sukces niż jego dwa pierwsze. W późniejszych latach swego życia Hu na krótko wrócił z połowicznej emerytury do "Swordsman" (1990) oraz "Painted Skin" (1991), lecz nigdy nie osiągnęły one sławy tych dwóch pierwszych, finansowych sukcesów filmów wuxia. King Hu ostatnie lata życia spędzał w Los Angeles, jednak umarł w Taipei z powodu wylewu podczas przygotowań do kolejnego filmu.