Lawrence Tibbett 

Lawrence Tibbett, a właściwie Lawrence Mervil Tibbet przyszedł na świat 16 listopada 1896 roku w Bakersfield w Kalifornii. Gdy miał 6 lat, jego ojciec, szeryf hrabstwa Kern, zginął w strzelaninie z bandytą Jimem McKinney'em. Podczas pierwszej wojny światowej służył w marynarce handlowej, po czym znalazł zatrudnienie śpiewając podczas prologów do niemych filmów w Grauman "Million Dollar" Theater w Los Angeles. Po wyjeździe do Nowego Jorku ćwiczył pod okiem Basila Ruysdaela i Franka La Forge'a, by w wieku 26 lat podpisać pierwszy kontrakt z Metropolitan Opera. Wówczas też dodał jedno "t" do swojego nazwiska.

Zadebiutował w 1923 roku w niewielkiej roli Łowickiego w "Borysie Godunowie" Modesta Musorgskiego. Występował też jako Valentin w "Fauście" Charlesa Gounod, Silvio i Tonio w "Pajacach" Ruggero Leoncavallo oraz Królewski Herold w "Lohengrinie" Ryszarda Wagnera. Przełomem okazała się rola Forda w "Falstaffie" Giuseppe Verdiego w 1925 roku. Świetnie czuł się w operach francuskich, włoskich, niemieckich i amerykańskich. Stworzył wielkie kreacje w wielu premierach, jak "The King's Henchman" Deemsa Taylora, "Simon Bocanegra" Verdiego czy "The Emperor Jones" Louisa Gruenberga.

Ponieważ oprócz posiadania potężnego głosu był chłopięco przystojny, stał się jedną z pierwszych gwiazd opery, która odniosła sukces w Hollywood. Stało się tak zwłaszcza dzięki rolom w filmach "Pieśni skazańca" (przyniosła mu nominację do Oscara) oraz "Nenita, kwiat Hawany", w którym wystąpił z Lupe Velez i Jimmym Durante. Z powodzeniem występował również w radiu, a jego nagrania dla wytwórni Victor sprzedały się w milionach egzemplarzy. W 1936 roku wraz ze skrzypkiem Jaschą Heifetzem założył Amerykańską Gildię Artystów Muzycznych i przez 17 lat był jej prezydentem.

Około 1940 roku nadmierne obciążenia sprawiły, że zaczął mieć problemy z głosem, które pogłębiały się przez następną dekadę. Wciąż przyjmował nowe role w Metropolitan Opera (Michela w "Il Tabarro" Giacomo PucciniegoGiacomo Puccini, Balstrode'a w operze "Pete Grimes" Benjamina Brittena czy Iwana w "Chowańszczyźnie" Musorgskiego), jednak bardziej uwypuklały one jego talent aktorski, niż pogarszające się warunki wokalne. Przed problemami z głosem śpiewak zaczął uciekać w alkohol, choć niektórzy uważali, że picie było przyczyną a nie rezultatem problemów. Tibbett odszedł z Metropolitan Opera z końcem sezonu 1949-50.

W latach 50. występował na scenie, zarówno w rolach dramatycznych jak i w musicalach, takich jak "Fanny", w którym zastąpił kolegę z Metropolitan Opery Ezio Pinzę. Był również gospodarzem programu "Golden Voices" w rozgłośni NBC Radio. Niestety problemy z alkoholem pogłębiały się, co niekorzystnie odbiło się na jego wyglądzie, a także skutkowało aresztowaniem za prowadzenie samochodu w stanie nietrzeźwości.

W 1960 roku we własnym domu potknął się o perski dywan, uderzając głową w telewizor i wbijając fragment czaszki do mózgu. Pomimo interwencji chirurgów nie udało się go uratować. Zmarł 15 lipca 1960 roku w wieku 64 lat.