Marilyn Miller I

Amerykańska gwiazda Broadwayu lat 20. i wczesnych lat 30. Była ceniona za łączenie talentów: stepowania, śpiewu i gry aktorskiej. Na scenie grała zazwyczaj szczęśliwe "Kopciuszki", które zdobywały serca książąt i żyły długo i szczęśliwie. Jej prywatne życie nie było jednak usłane różami.  Urodziła się w Evansville w stanie Indiana (USA). Była najmłodszym dzieckiem swoich rodziców. Debiutowała w wodewilowym numerze wraz ze swoimi dwoma starszymi siostrami Ruth i Claire oraz ojczymem, Oscarem Caro Millerem jako "Columbian Trio". Kiedy dołączyła do nich ich matka, nazywali się "Five Columbians". Podróżowali przez Europę, a także Bliski Wschód.

W 1914 roku odkrył ją Leo Schubert i zatrudnił w swoich rewiach, ale to rewia wielkiego Florenza Ziegfelda uczyniła ją sławną. Z Eddie Cantorem, Willem Rogersem i W.C. Fieldsem podbiła serca publiczności wcielając się w aktorkę Billie Burke, prywatnie żonę Ziegfelda, w numerze "Mine Was a Marriage Of Convenience". W 1919 roku wykonywała piosenkę Irvinga Berlina, "Mandy". Wielu ludzi uważało wówczas, że była kochanką Ziegfelda, czego jednak nigdy nie udowodniono. Rok później furorę zrobiła w przedstawieniu "Sally" Jerome’a Kerna, a przebojem stała się piosenka "Look For The Silver Lining". Show cieszyło się tak wielkim uznaniem, że grano je aż 570 razy. Po kłótni z Ziegfeldem Marilyn przeszła do jego pierwszego konkurenta, Charlesa Dillinghama, grając w "Sunny" z muzyką Kerna i słowami Oscara Hammersteina. Show to uczyniło ją najlepiej opłacaną gwiazdą Broadwayu. Po powrocie pod skrzydła Ziegfelda Miller zagrała w "Rosalie" George’a Gershwina, po czym wystąpiła z Fredem Astaire’em w "Smiles", który niespodziewanie okazał się porażką finansową.

Kariera filmowa Miller była krótka i o wiele mniej efektywna, niż ta na scenie. Zagrała tylko w trzech filmach: adaptacjach "Sally", "Sunny" i "Her Majesty, Love". Jej wielki powrót okazał się też być ostatnim show, w jakim wzięła udział. Marilyn odeszła z niego po tym, jak jej przyszły mąż został zwolniony za pozwolenie Jimmy’emu Donahue na wejście na scenę podczas gdy ona grała jego kuzynkę, Barbarę Hutton. Po śmierci Miller incydent ten Irving Berlin wykorzystał w scenariuszu "On the Avenue". Marilyn była zaręczona z aktorem Michaelem Carterem, ale do ślubu nie doszło. Zerwała też zaręczyny z Donem Alvarado. Jej pierwszy mąż, Frank Carter, zginął w wypadku samochodowym na kilkanaście dni przed pierwszą rocznicą ich ślubu. Drugim mężem aktorki został Jack Pickford, brat Mary Pickford. Ich małżeństwo było burzliwe, ponieważ nadużywał on alkoholu i był uzależniony od narkotyków. Rozwód sfinalizowano w 1927 roku. Jej trzeci mąż, Chester Lee O’Brien, był jednym z wielu tancerzy, do tego młodszym od niej. Poślubiła go w 1934 roku. Po jej śmierci znany był jako Chet O’Brien, produkował musicale na Broadwayu, m.in. "Brigadoon".

Miller przez długi czas cierpiała na poważne bóle zatok. Ponadto była w depresji i za dużo piła, co zakończyło się pobytem w szpitalu w 1936 roku z powodu załamania nerwowego. Trzy tygodnie po tym, jak trafiła do szpitala, jej zatoki dały się we znaki po raz kolejny. Zmarła na skutek komplikacji pooperacyjnych. Została pochowana obok swojego pierwszego męża w mauzoleum, które dla niego przygotowała po jego tragicznej śmierci. Jej pogrzeb stał się wydarzeniem i zgromadził ponad 2,5 tysiąca osób, w tym Billie Burke, czy Jimmy’ego Walkera. Nazwisko, którym się posługiwała, aktorka zaczerpnęła od swojego ojczyma, zaś pierwszy człon to połączenie jej imienia Mary z imieniem jej matki, Lynn. Początkowo występowała jako Marilynn, jednak Ziegfeld namówił ją, by usunęła jedno "n" na końcu. Po latach wielka gwiazda Marilyn Monroe zaczerpnęła swoje imię od Marilyn Miller, gdyż zasugerowano jej, że przypomina dawną gwiazdę.