Mieczysław Karłowicz 

Mieczysław Karłowicz- wybitny polski kompozytor, skrzypek i dyrygent. Urodzony 11 grudnia 1876 w Wiszniewie na Litwie. Zaliczany jest do nurtu późnego romantyzmu. Pozamuzyczne pasje Karłowicza to: taternictwo, fotografika i publicystyka.
Kształcił się w zakresie gry na skrzypcach u S. Barcewicza, teorii muzyki u P. Maszyńskiego, G. Roguskiego i Z. Noskowskiego w Warszawie, kompozycji u H. Urbana w Berlinie (1896-1901) oraz dyrygentury u A. Nikischa w Lipsku (1906). Studiował także nauki przyrodnicze i filozofię. Pierwszy zachowany utwór to Chant de mai na fortepian z 1893 roku. Dorobek kompozytora to 33 utwory, w tym: 22 pieśni, 8 poematów symfonicznych, Koncert Skrzypcowy A- dur op. 8, Symfonia „Odrodzenie” i 8 innych form orkiestrowych. Jego twórczość koncentruje się głównie wokół gatunku, jakim jest poemat symfoniczny. Kunszt kompozytorski i świeżość wyobraźni zapewniły mu miano "najwybitniejszego symfonika polskiego".
Był dyrektorem Warszawskiego Towarzystwa Muzycznego. Karłowicz był również jednym z pionierów polskiego taternictwa. W lutym 1907 r. wraz z dwudziestoma innymi narciarzami założył Zakopiański Oddział Narciarzy Towarzystwa Tatrzańskiego oraz stworzył podwaliny Tatrzańskiego Ochotniczego Pogotowia Ratunkowego (TOPR). Jest autorem wielu felietonów tatrzańskich i niezliczonej ilości zdjęć z zakresu tej tematyki.
Zginął przysypany lawiną śnieżną na Małym Kościelcu w Tatrach 8 lutego 1909 roku w wieku 33 lat. Na głazie, w miejscu, gdzie zginął, wyryto napis: "Non omnis moriar - nie cały umarłem".
Mieczysław Karłowicz został pochowany na Cmentarzu Powązkowskim w Warszawie. Rok 2009 został ogłoszony rokiem Mieczysława Karłowicza ku uczczeniu 100. rocznicy śmierci kompozytora.