Ryszard Cieślak 

Był przede wszystkim aktorem teatralnym. Na srebrnym ekranie pojawił się tylko w małym epizodzie jako Adam w filmie Witolda Leszczyńskiego rekolekcje. Przez wielu krytyków uważany jest za najwybitniejszego aktora teatralnego XX wieku. Urodził się 9 marca 1937 roku ( jedne źródła podają że w Krakowie inne że w Kaliszu). Początkowo studiował na Politechnice Łódzkiej później Krakowskiej. Studia te jednak przerwał. W 1957 roku przygotowywał się do egzaminów wstępnych na medycynę. Chciał studiować psychiatrię. W tym samym roku przystąpił do egzaminu na wydział aktorski w Krakowskiej PWST. Zdał, ale został przyjęty na wydział lalkarski. Na początku lat sześćdziesiątych poznał Jerzego Grotowskiego, który w tym czasie prowadził w Krakowie zajęcia gry aktorskiej. W 1961 roku został zaangażowany właśnie przez Grotowskiego do teatru ''13 Rzędów'' we Wrocławiu, który później zmienił nazwę na teatr ''Laboratorium'' Cieślak debiutował rolami Pierwszego, Wariata, Mefistofelesa, Grzegorza, Księdza i Imaginacji w przedstawieniu ‘‘Kordiana'' według Słowackiego w reżyserii Jerzego Grotowskiego. Później wystąpił w ''Tragicznych losach doktora Faustusa Marlowe'a”. Największy przełom nadszedł jednak dopiero 1965 roku, gdy wcielił się w tytułową rolę w ''Księciu Niezłomnym'' Calderona (wyreżyserowanym przez Jerzego Grotowskiego) Później o swojej roli przez wielu krytyków uważanych za kamień milowy w sztuce aktorskiej sam Cieślak pisał tak: ''Niepodobna zresztą traktować jej w kategoriach wyłącznie artystycznych - wywołała ona zasadniczą przemianę w całej mojej psychice, przeobraziła mnie nie tylko jako aktora, ale jako człowieka. Był to proces sprzężony: dojrzewanie aktorskie łączyło się z dojrzewaniem ludzkim. Rola ewoluowała, kształtowała się, w miarę jak kształtował się mój osobisty stosunek do zjawisk, do otoczenia, do świata ''W 1967 roku Cieślak zagrał Umiłowanego w ''Ewangeliach’’, które jednak premiery (dano kilka pokazów prób otwartych) a które znalazło swoja kontynuację w ''Apocalipsis Cum Figuris'' w 1968 roku. Przełomowej realizacji teatru Laboratorium. W 1969 roku zespół Teatru Laboratorium pokazał w Nowym Jorku Księcia Niezłomnego, Akropolis i ''Apocalypsis cum figuris'' . Ryszard Cieślak jako pierwszy aktor nie anglojęzyczny został wówczas uznany w dorocznej ankiecie krytyków nowojorskich za najwybitniejszego aktora off-Broadwayu. Zdobył nagrodę w dwóch kategoriach, jako "najwybitniejszy aktualnie twórca w dziedzinie teatru" i "aktor największych nadziei".
W latach siedemdziesiątych Cieślak prowadził liczne warsztaty teatralne, uczestniczył w licznych przedsięwzięciach para teatralnych. Pokazywał między innymi niewiarygodnie trudnych ćwiczeń stworzonych wspólnie z Jerzym Grotowskim na podstawie ćwiczeń jogi. Prowadził Grotowski Special Projekt w USA, w stanie Pensylwania oraz Lange Special Project w Australii i Special Proiect był również prezentowany w Wenecji. W latach 80. Cieślak nadal zajmował się warsztatowym nauczaniem aktorstwa. Prowadził staże między innymi w San Francisco i w Theaterhaus w Berlinie Zachodnim. Uczestniczył w zajęciach warsztatowych w Centro per la Sperimentazione e la Ricerca Teatrale w Pontederze, gdzie w 1983 odbyła się premiera wyreżyserowanego przez niego przedstawienia: Aleph. Impresioni da uniferno. W 1984 roku z został zaproszony do współpracy przez Peetera Brooka przy realizacji sławnej „Mahabharaty. Zagrał w niej króla Dhiritarashitrę.
Zmarł 15 czerwca 1990 roku na raka płuc w Texasie jego prochy zostały przewiezione do Polski i pochowane na cmentarzu Osobowskim we Wrocławiu.