Cathy O'Donnell I

Amerykańska aktorka. Jej przodkowie byli Irlandczykami. Kiedy miała 12 lat, wyjechała ze swojego rodzinnego miasteczka do Oklahomy, gdzie ukończyła szkołę średnią i koledż. Pracowała też jako stenografka, aby mieć pieniądze na wyjazd do Hollywood. Tam wypatrzył ją Samuel Goldwyn i zaproponował jej kontrakt. Cathy zaczęła też uczęszczać do American Academy of Dramatic Arts. W filmie zadebiutowała w 1946 roku rolą w "Najlepszych latach naszego życia", gdzie grała nastolatkę Wilmę Cameron. Film ten odniósł ogromny sukces, a przed Cathy stanęły otworem najlepsze role. Dwa lata później wystąpiła w obrazie "Oni żyją w nocy" i znowu odniosła sukces. W filmie tym partnerował jej Farley Granger, z którym aktorka zagrała ponownie w 1950 roku w produkcji "Side Street". W 1947 roku odebrała w imieniu aktora Frederica Marcha Oskara dla Najlepszego Aktora. W 1948 roku, mając 23 lata, wyszła za mąż za starszego od siebie o 25 lat Roberta Wylera, który był starszym bratem reżysera Williama Wylera. Samuel Goldwyn nie był zadowolony z jej decyzji, bo od lat był skłócony z Williamem Wylerem i zerwał z nią kontrakt. Wówczas o Cathy zrobiło się cicho, ale aktorka nie była tym przejęta. Poświęciła się małżeństwu, które trwało aż do śmierci Cathy w 1970 roku. Po raz ostatni pojawiła się na ekranie w wielkim hicie kinowym "Ben-Hur", gdzie zagrała młodszą siostrę tytułowego bohatera. Na początku lat 60-tych pojawiła się gościnnie w kilku serialach. Po wycofaniu się z aktorstwa Cathy zaczęła pisać wiersze. Aktorka zmarła w 22 rocznicę ślubu w wyniku wylewu krwi do mózgu spowodowanego rakiem w Los Angeles (Kalifornia, USA) w wieku zaledwie 47 lat.