Recenzja filmu

Batman - Początek (2005)

Nareszcie film na jaki czekaliśmy. Batman został pogrążony, wydawałoby się na zawsze, po dwóch ostatnich częściach, a tu proszę - niespodzianka! Możemy zobaczyć, jak został "wyciągnięty z dna". W sumie sama historia jest banalna. Mały Bruce po śmierci rodziców pragnie zemsty i walki z niesprawiedliwością, a jako zbuntowany młody mężczyzna wyrusza w podróż, bo ma nadzieję, że da to upust jego złości. Jednak młody Wayne ma w sobie pewną głębię. Został sam - i czuje się zagubiony, co prowadzi go do życia wśród ludzi, z którymi chciał walczyć. Wciąż prześladują go koszmary z dzieciństwa, które nie pozwalają normalnie żyć i funkcjonować. A wszystko przez strach, którego pozbawi go dopiero trening Ra's Al Ghula... Po tym doświadczeniu Bruce wraca do Gotham City, jako nowy człowiek, ale nadal opętany starą ideą. Ideą nie łatwą do spełnienia dla Wayne'a, ale możliwą dla kogoś mrocznego i strasznego - i tak powstaje alter ego bohatera, czyli Batman. Batman, oprócz ratowania Gotham od zepsucia, jest również ratunkiem dla Bruce'a. Daje mu możliwość pokazania swojej mrocznej strony i uwolnienia się od duszących go emocji. Nie jest to jednak coś w stylu "Dr. Jekyll i mr. Hyde'a", ponieważ Wayne potrafi kontrolować monstrum, które stworzył. Tak więc w dzień Bruce Wayne udaje normalnego, bogatego faceta, natomiast w nocy pokazuje prawdziwego siebie, wypełniając przyrzeczenie z dzieciństwa. Tak bardzo chce wypełnić postawione sobie zadanie, że staje się ono ważniejsze niż wszystko inne, a to co osiągnął - zaczyna się walić, a idea upada. Na szczęście Bruce'owi pomagają nieliczni przyjaciele, a zwłaszcza lokaj Alfred, który przez tyle lat zastępował mu ojca. To wszystko dzięki świetnej grze Bale'a i reżyserii Nolana. Wreszcie możemy zobaczyć Wayne'a nie jako komiksową, nierealną postać, ale jako człowieka z krwi i kości. Nolan pokazał, co zmotywowało Bruce'a do stworzenia Batmana i jak wszedł w posiadanie potrzebnych gadżetów. Batman nie jest nadczłowiekiem, jak inni herosi, ma siniaki po nocnych akcjach i śpi do 3.00 po południu. Nie ma super zmysłów, które go ochronią, ale ma zasady i intuicję, dzięki którym wie, jak postępować i komu ufać. Choć i to czasem go zawodzi. Jest tu coś, czego dawno nie widzieliśmy w kinie - realizm. Brak zbędnych efektów specjalnych i komiksowości zapewnia niezapomniany efekt, choć niestety zdarzają się pewne błędy i niedociągnięcia. Nolan nadrabia je jednak humorem, szybką akcją i zwrotami w fabule, co (na szczęście) nie daje nam pewności, że wiemy, co się zaraz stanie. Mamy też świetnie dobranych aktorów (może oprócz Katie Holmes, ale to już kwestia mego gustu), zdjęcia i muzykę. Miała to być kolejna, wielka hollywoodzka produkcja, ale na szczęście taką nie jest. A może nie tylko nią jest. Nie lubiłam wcześniej Batmana jako bohatera, ale teraz się to zmieniło. Może film podobał mi się, bo nie szłam na niego z jakąś nadzieją czy przekonaniem, że jest dobry, "bo tak piszą". Wręcz przeciwnie - należałam do grupy sceptyków i chciałam pójść na film jedynie po to, żeby zobaczyć grę Bale'a, który przecież głównie wybiera niezależne produkcje. Lecz teraz wiem, że Batman został stworzony na nowo i mam nadzieję, że tak zostanie. "Po co upadamy? Abyśmy sami mogli stanąć na nogi." - mówi Thomas Wayne do swojego synka i to jest chyba najlepsze zdanie, które określa ten film.