Współczesne kino bardzo rzadko wykracza poza przyjęte ramy. Zobaczenie świeżej, nietuzinkowej produkcji graniczy niemal z cudem. Jednak ten rok jest dla poszukiwaczy "nieznanego" wyjątkowo przychylny. Najpierw znakomite "Essential Killing" Skolimowskiego, a teraz to - nokaut w postaci "Pogrzebanego".
Historia przedstawiona w filmie Rodrigo Cortésa jest niezwykła pod wieloma względami, a całą opowieść można przedstawić w kilku słowach. Przewoźnik pracujący w Iraku (Reynolds), zostaje porwany dla okupu i zakopany w trumnie. Ma przy sobie telefon, zapalniczkę (oraz kilka innych przedmiotów) i dziewięćdziesiąt minut do śmierci. Cały film rozgrywa się w trumnie, a widz obserwuje szaleńcze zmagania bohatera o przeżycie.
Miałem ogromne obawy co do tego, czy taki obraz ma w ogóle racje bytu. Niepokoiłem się o to, czy tak niezwykła formuła nie wyczerpie się po kilku minutach. No bo ile można oglądać faceta leżącego w drewnianym pudle? Pierwsze dziesięć minut utwierdziło mnie w tym przekonaniu. Byłem wręcz pewny, że mimo ciekawego początku każda kolejna minuta będzie ograniczała się do coraz częstszego spoglądania na zegarek. Nic bardziej mylnego. Cortés nakręcił film, który przygniata i hipnotyzuje. Oglądając "Pogrzebanego" nie czujesz się, jakbyś był w kinie. Czujesz się, jakbyś leżał kilka metrów pod ziemią i za chwile miał przestać oddychać. To niesamowite, jak wciągająca jest ta historia.
Duszny klimat, który nie pozwala oderwać oczu od ekranu, to jednak nie wszystko. Reżyser pyta o człowieka: czy pojedyncza jednostka ma jakieś znaczenie? Czy kogoś obchodzi? Odpowiedzi znajdują się w filmie i od razu muszę powiedzieć, że są (w moim subiektywnym odczuciu) prawidłowe - człowiek nie znaczy nic, jest tylko pionkiem. Kogo tak naprawdę interesuje to, że "pogrzebany" nazywa się Paul Conroy i ma żonę i dziecko? Dla porywaczy i rządu amerykańskiego jest jedynie kartą przetargową. Uprzedzam więc, to nie jest pozytywny film. To film prawdziwy.
Tak jak w przypadku "Essential Killing" to również film jednego aktora. Nie mogę co prawda powiedzieć, że Reynolds stworzył równie pomnikową kreację co Vincent Gallo, ale z pewnością jest znakomity. Gdyby nie jego wyśmienita, niezwykle sugestywna rola, ten film nie miałby aż takiej siły. Muszę przyznać, że naprawdę mi zaimponował i mam nadzieję, że jeszcze kiedyś dane mi będzie zobaczyć go w produkcji, która udowodni, że naprawdę ma talent aktorski.
"Pogrzebany" to obraz niesamowity. Niezwykle trudno jest napisać cokolwiek, co oddałoby choćby w połowie emocje towarzyszące podczas seansu. W tym przypadku można śmiało powiedzieć, że różnica między czytaniem o tym filmie, a oglądaniem go jest taka jak między sprzedawaniem trumien a leżeniem w nich.
Historia przedstawiona w filmie Rodrigo Cortésa jest niezwykła pod wieloma względami, a całą opowieść można przedstawić w kilku słowach. Przewoźnik pracujący w Iraku (Reynolds), zostaje porwany dla okupu i zakopany w trumnie. Ma przy sobie telefon, zapalniczkę (oraz kilka innych przedmiotów) i dziewięćdziesiąt minut do śmierci. Cały film rozgrywa się w trumnie, a widz obserwuje szaleńcze zmagania bohatera o przeżycie.
Miałem ogromne obawy co do tego, czy taki obraz ma w ogóle racje bytu. Niepokoiłem się o to, czy tak niezwykła formuła nie wyczerpie się po kilku minutach. No bo ile można oglądać faceta leżącego w drewnianym pudle? Pierwsze dziesięć minut utwierdziło mnie w tym przekonaniu. Byłem wręcz pewny, że mimo ciekawego początku każda kolejna minuta będzie ograniczała się do coraz częstszego spoglądania na zegarek. Nic bardziej mylnego. Cortés nakręcił film, który przygniata i hipnotyzuje. Oglądając "Pogrzebanego" nie czujesz się, jakbyś był w kinie. Czujesz się, jakbyś leżał kilka metrów pod ziemią i za chwile miał przestać oddychać. To niesamowite, jak wciągająca jest ta historia.
Duszny klimat, który nie pozwala oderwać oczu od ekranu, to jednak nie wszystko. Reżyser pyta o człowieka: czy pojedyncza jednostka ma jakieś znaczenie? Czy kogoś obchodzi? Odpowiedzi znajdują się w filmie i od razu muszę powiedzieć, że są (w moim subiektywnym odczuciu) prawidłowe - człowiek nie znaczy nic, jest tylko pionkiem. Kogo tak naprawdę interesuje to, że "pogrzebany" nazywa się Paul Conroy i ma żonę i dziecko? Dla porywaczy i rządu amerykańskiego jest jedynie kartą przetargową. Uprzedzam więc, to nie jest pozytywny film. To film prawdziwy.
Tak jak w przypadku "Essential Killing" to również film jednego aktora. Nie mogę co prawda powiedzieć, że Reynolds stworzył równie pomnikową kreację co Vincent Gallo, ale z pewnością jest znakomity. Gdyby nie jego wyśmienita, niezwykle sugestywna rola, ten film nie miałby aż takiej siły. Muszę przyznać, że naprawdę mi zaimponował i mam nadzieję, że jeszcze kiedyś dane mi będzie zobaczyć go w produkcji, która udowodni, że naprawdę ma talent aktorski.
"Pogrzebany" to obraz niesamowity. Niezwykle trudno jest napisać cokolwiek, co oddałoby choćby w połowie emocje towarzyszące podczas seansu. W tym przypadku można śmiało powiedzieć, że różnica między czytaniem o tym filmie, a oglądaniem go jest taka jak między sprzedawaniem trumien a leżeniem w nich.
Czy uznajesz tę recenzję za pomocną?
Recenzja Pogrzebany (2010)
Ekspresjonizm zredukowanySiedem lat temu, gdy do polskich kin wchodził "Telefon" Joela Schumachera, byłem przekonany, że... czytaj więcej
Recenzja Pogrzebany (2010)
Gdy obudzisz się w trumnie...Jedno jest pewni - niektórzy to mają w życiu ogromnego pecha. Bez wątpienia należy do nich Paul, kierowca... czytaj więcej
Recenzja Pogrzebany (2010)
3 miliony budżetuO filmie "Buried" słyszałem niewiele i nie chciałem zbytnio zagłębiać się w temat, by nie być zbytnio... czytaj więcej
Pobierz aplikację Filmwebu!
Odkryj świat filmu w zasięgu Twojej ręki! Oglądaj, oceniaj i dziel się swoimi ulubionymi produkcjami z przyjaciółmi.
