Wsiądźmy do pociągu. Do pociągu, który zawiezie nas daleko stąd. Daleko od kłopotów, niepodjętych decyzji, problemów codzienności. Wsiądźmy do "Pociągu do Darjeeling".
Film Wesa Andersona opowiada historię trzech braci Whitman, którzy wyruszają w podróż w głąb Indii. Nie wiedzieli się od roku, ostatni raz spotkali się na pogrzebie ojca. Kontakt się urwał, wszyscy trzej byli zajęci swoimi sprawami. Teraz przyjęli zaproszenie najstarszego z nich - Francisa (Owen Wilson), który cudem uszedł z życiem z groźnego wypadku i w związku z tym postanowił odbudować rodzinne więzy. Ma mu w tym pomóc wspólna wyprawa do egzotycznego kraju. Peter (Adrien Brody) i Jack (Jason Schwartzman) przyjmują propozycję bardziej ze względu na siebie niż na braterskie uczucia. Przytłoczeni swoimi problemami próbują skutecznie o nich zapomnieć. Choćby i w Indiach. Peter wciąż nie może pogodzić się ze przedwczesną śmiercią ojca, a w dodatku już niedługo i on będzie miał dziecko. Jack ucieka przed toksycznym związkiem i próbuje przezwyciężyć twórczą niemoc. Francis oprócz rekonwalescencji i duchowych przeżyć ma jeszcze inny cel. Chce odnaleźć matkę (Anjelica Huston), która rozpoczęła nowe życie w indyjskim klasztorze. Mimo mnogości przeżyć i emocji, bracia Whitman odnajdują upragniony spokój. Spokój ducha.
Odmienność charakterów głównych postaci została dobrze uchwycona i ukazana przez ich odtwórców. Później scena, w której Whitmanowie stoją przed lustrem, w dworcowej toalecie pokazuje jak zrezygnowani, zmęczeni u kresu swojej wędrówki bracia stali się do siebie podobni i sobie bliscy. Kreacje aktorskie w filmie są naprawdę zadowalające. Owen Wilson w dobrze radzi sobie z rolą najstarszego brata, który przejął zachowania matki "opiekując" się braćmi, i który za wszelką cenę chce zostać ich duchowym przewodnikiem. Pochwała należy się też Adrienowi Brody za rolę brata przeżywającego żałobę po ojcu i pełnego lęku przed narodzinami dziecka. Trio uzupełnia Jason Schwartzman jako pisarz, który nie może uwolnić się od dawnej miłości. Temat ten ponadto porusza film krótkometrażowy "Hotel Chevalier" z Natalie Portman w roli dziewczyny Jacka. Jest to swego rodzaju wstęp do historii opowiedzianej w "Pociągu do Darjeeling".
Wes Anderson zabiera nas w podróż przesyconą kolorami i zapachem Indii. W jednej ze scen bohater grany prze Brody'ego mówi, że uwielbia zapach tego kraju. Korzenny i soczysty. Taki dla mnie jest "Pociąg do Darjeeling". Mimo wzniosłego tematu, film nie ma ambicji by być umoralniającym dziełem pełnym filozoficznego przesłania. Podróż trzech braci może oczywiście skłaniać do przemyśleń, jednak nie bierzmy jej zbyt poważnie. Potraktujmy ją z przymrużeniem oka, gdyż nadinterpretacja może pozbawić nas całego uroku tej słodko-gorzkiej kompozycji.
Film Wesa Andersona opowiada historię trzech braci Whitman, którzy wyruszają w podróż w głąb Indii. Nie wiedzieli się od roku, ostatni raz spotkali się na pogrzebie ojca. Kontakt się urwał, wszyscy trzej byli zajęci swoimi sprawami. Teraz przyjęli zaproszenie najstarszego z nich - Francisa (Owen Wilson), który cudem uszedł z życiem z groźnego wypadku i w związku z tym postanowił odbudować rodzinne więzy. Ma mu w tym pomóc wspólna wyprawa do egzotycznego kraju. Peter (Adrien Brody) i Jack (Jason Schwartzman) przyjmują propozycję bardziej ze względu na siebie niż na braterskie uczucia. Przytłoczeni swoimi problemami próbują skutecznie o nich zapomnieć. Choćby i w Indiach. Peter wciąż nie może pogodzić się ze przedwczesną śmiercią ojca, a w dodatku już niedługo i on będzie miał dziecko. Jack ucieka przed toksycznym związkiem i próbuje przezwyciężyć twórczą niemoc. Francis oprócz rekonwalescencji i duchowych przeżyć ma jeszcze inny cel. Chce odnaleźć matkę (Anjelica Huston), która rozpoczęła nowe życie w indyjskim klasztorze. Mimo mnogości przeżyć i emocji, bracia Whitman odnajdują upragniony spokój. Spokój ducha.
Odmienność charakterów głównych postaci została dobrze uchwycona i ukazana przez ich odtwórców. Później scena, w której Whitmanowie stoją przed lustrem, w dworcowej toalecie pokazuje jak zrezygnowani, zmęczeni u kresu swojej wędrówki bracia stali się do siebie podobni i sobie bliscy. Kreacje aktorskie w filmie są naprawdę zadowalające. Owen Wilson w dobrze radzi sobie z rolą najstarszego brata, który przejął zachowania matki "opiekując" się braćmi, i który za wszelką cenę chce zostać ich duchowym przewodnikiem. Pochwała należy się też Adrienowi Brody za rolę brata przeżywającego żałobę po ojcu i pełnego lęku przed narodzinami dziecka. Trio uzupełnia Jason Schwartzman jako pisarz, który nie może uwolnić się od dawnej miłości. Temat ten ponadto porusza film krótkometrażowy "Hotel Chevalier" z Natalie Portman w roli dziewczyny Jacka. Jest to swego rodzaju wstęp do historii opowiedzianej w "Pociągu do Darjeeling".
Wes Anderson zabiera nas w podróż przesyconą kolorami i zapachem Indii. W jednej ze scen bohater grany prze Brody'ego mówi, że uwielbia zapach tego kraju. Korzenny i soczysty. Taki dla mnie jest "Pociąg do Darjeeling". Mimo wzniosłego tematu, film nie ma ambicji by być umoralniającym dziełem pełnym filozoficznego przesłania. Podróż trzech braci może oczywiście skłaniać do przemyśleń, jednak nie bierzmy jej zbyt poważnie. Potraktujmy ją z przymrużeniem oka, gdyż nadinterpretacja może pozbawić nas całego uroku tej słodko-gorzkiej kompozycji.
Czy uznajesz tę recenzję za pomocną?
Recenzja Pociąg do Darjeeling (2007)
Ekskluzywna ucztaGdy tylko zobaczyłem plakat promujący film "Pociąg do Darjeeling", od razu byłem przekonany, kto podjął... czytaj więcej
Pobierz aplikację Filmwebu!
Odkryj świat filmu w zasięgu Twojej ręki! Oglądaj, oceniaj i dziel się swoimi ulubionymi produkcjami z przyjaciółmi.
