Recenzja filmu

Hansel i Gretel: Łowcy czarownic (2013)

Najnowsza wersja opowiedzianej już dawno, dawno temu bajki pojawiła się wreszcie na dużym ekranie. Prezentowana przez Tommiego Wirkole produkcja raczej mało ma wspólnego z opowieścią z czasów dzieciństwa. Mimo to według mnie jest to chyba najlepsza, jak do tej pory ekranizacja ze wszystkich powstałych, odnowionych, wzbogaconych głównie tylko efektami -  bajek dla dzieci. ''Hansel i Gretel: Łowcy czarownic'' to najnowsze dzieło reżysera ''znanego z niezbyt znanych'' do niedawna produkcji, w której zobaczymy m.in. Jeremiego Rennera, Gemme Arterton i Famke Janssen.

Film rozpoczyna retrospekcja dotycząca trudnego dzieciństwa głównych bohaterów, którzy pozostawieni sami w lesie trafili do chatki z piernika. Paradoksalnie po wejściu do środka nie czekała na nich słodka, starsza Pani. Hansel i Gretel po pokonaniu złej wiedźmy, myśląc, że zostali porzuceni przez rodziców, stają się łowcami czarownic i temu poświęcają swoje życie. Kiedy mija piętnaście lat od traumatycznych wydarzeń w chatce, wprawione w boju, znane rodzeństwo trafia do miasteczka, z którego masowo zniknęło wiele dzieci. Nie chcąc zdradzać niczego więcej, mogę tylko powiedzieć, że - wtedy dopiero zaczyna się ''prawdziwa zabawa''.

Reżyser, na którego koncie widnieją - według mnie - niezbyt udane czarne komedie, dokonał czegoś zadziwiającego, ponieważ w zaskakujący sposób połączył całkiem dobre kino akcji z horrorem. Myślę, że takiego widowiska - przy odrobinie szczęścia - nie powstydziłby się nawet Sam Raimi. Oczywiście znajdą się w nim jakieś momenty, w których powieje kiczem, ale ogólnie jest to po prostu całkiem niezły, budzący uśmiech - ''slasherowy zawrót głowy''.

W ''Hansel i Gretel''  już od pierwszych minut Wirkola stara się wprowadzić widza w mroczny i brutalny świat znanego rodzeństwa. Tu nie tylko krew spływa po ekranie widowiskowo, również charaktery bohaterów zaskakują niebanalnością. Dialogi przez większą część filmu podkreślają specyficzność produkcji, czyniąc ją jeszcze bardziej luźną, a już na pewno nie męczącą. Od samego początku moją sympatię zyskał Hansel jako pewny siebie, równie sarkastyczny co siostra łowca. Utalentowany Jeremy Renner (''Avengers'', ''Hurt Locker'') i hipnotyzująca Gemma Arterton (''Starcie tytanów'', ''Książę Persji...'') przeszli samych siebie. Ich gra aktorska doprowadziła do ukazania niemalże rodzeństwa idealnego, momentami nieco psychopatycznego - posiadającego taki arsenał broni, o którym mógłby tylko pomarzyć Van Helsing (Hugh Jackman) i Blade (Wesley Snipes) razem wzięci.

Jeśli chodzi o efekty specjale, pomimo tego że było ich sporo i to nieźle zrealizowanych, to chyba mogły zostać lepiej oddane za pomocą technologii 3D. Za to do montażu czy charakteryzacji nie mogę mieć chyba żadnych zastrzeżeń. Świetnie dobrana muzyka całkiem nieźle budowała napięcie i niesamowicie dopełniała produkcję. Właściwie nie ma się co dziwić - producentem muzycznym jest Hans Zimmer.

Podsumowując, ''Hansel i Gretel: Łowcy czarownic'' to niebanalna, nowa wersja starej bajki dla dzieci o podobnym tytule, teraz paradoksalnie nie dla nich przeznaczona. To mieszanka gatunków dobrze doprawiona czarnym humorem, dzięki czemu wywoła uśmiech na niejednej twarzy. Fajnie, że losy znanego rodzeństwa obrały taki, a nie inny kierunek, gdyż wreszcie trafiła się ''klimatyczna bajka'' przedstawiona z przymrużeniem oka, w sam raz dla starszych widzów.