W "Oto moje zdjęcie, gdy byłem martwy" Mahmouda Al Massada odwiedzamy Bashira Mraisha, mieszkającego współcześnie w Jordanii rysownika karykatur politycznych, który cudem uniknął śmierci podczas zamachu w 1983 roku w Atenach. Zamach został zorganizowany przez Mossad i był wymierzony przeciwko ojcu bohatera, Mamounowi Mraischowi, który był jednym z bojowników Organizacji Wyzwolenia Palestyny, powstałej w 1964 roku. Film Massad stanowi zapis historii konfliktów izraelsko-palestyńskich, którą poznajemy wraz z głównym bohaterem w trakcie jego powrotu do przeszłości. Początkowe sceny filmu to migawki operacji izraelskiej "Płynny Ołów" w Gazie z roku 2008; sceny z życia uchodźców palestyńskich w Jordanii czy materiały prasowe z ateńskiego zamachu. Widzowie krok po kroku podążają za tropami Bashira Mraisha, śledzą kolejne wojny izraelsko-palestyńskie, porozumienia pokojowe i bombowe zamachy. Główny bohater przeprowadza również rozmowy z towarzyszami broni swojego ojca i z własną matką, próbując zrozumieć, dlaczego doszło do zamachu.
Dokument Massada to doskonały przykład tego, jak makrohistoria wpływa na życie zwykłego człowieka i w jaki sposób kształtuje pamięć kolejnych pokoleń, które wyrastają w nienawiści i chęci zemsty. Z drugiej strony reżyser unika jednoznacznej oceny i nachalnej propagandy, która w przypadku takich filmów najczęściej jest standardem. Widz obserwuje Bashira, który niejako poprzez swoje pochodzenie i doświadczenie życiowe staje się mimowolnie stroną w konflikcie politycznym. Dodatkowym kontekstem są oczywiście rysunki głównego bohatera, które stanowią jego jedyną wypowiedź i które w konsekwencji nie zostaną przez wszystkich zaakceptowane. Podobnie jak w przypadku poprzedniego dokumentu pojawia się również kontekst Zachodu.
"Oto moje zdjęcie, gdy byłem martwy" jest typowym dokumentem-kolażem, którego głównym celem jest wywołanie dyskusji na temat tego, w jaki sposób bliskowschodnie konflikty są przedstawiane przez media, jak funkcjonują w powszechnej pamięci zbiorowej, a przede wszystkim, jak wpisują się w wydarzenia współczesne, które są również naszym doświadczeniem.
Dokument Massada to doskonały przykład tego, jak makrohistoria wpływa na życie zwykłego człowieka i w jaki sposób kształtuje pamięć kolejnych pokoleń, które wyrastają w nienawiści i chęci zemsty. Z drugiej strony reżyser unika jednoznacznej oceny i nachalnej propagandy, która w przypadku takich filmów najczęściej jest standardem. Widz obserwuje Bashira, który niejako poprzez swoje pochodzenie i doświadczenie życiowe staje się mimowolnie stroną w konflikcie politycznym. Dodatkowym kontekstem są oczywiście rysunki głównego bohatera, które stanowią jego jedyną wypowiedź i które w konsekwencji nie zostaną przez wszystkich zaakceptowane. Podobnie jak w przypadku poprzedniego dokumentu pojawia się również kontekst Zachodu.
"Oto moje zdjęcie, gdy byłem martwy" jest typowym dokumentem-kolażem, którego głównym celem jest wywołanie dyskusji na temat tego, w jaki sposób bliskowschodnie konflikty są przedstawiane przez media, jak funkcjonują w powszechnej pamięci zbiorowej, a przede wszystkim, jak wpisują się w wydarzenia współczesne, które są również naszym doświadczeniem.
Czy uznajesz tę recenzję za pomocną?
Pobierz aplikację Filmwebu!
Odkryj świat filmu w zasięgu Twojej ręki! Oglądaj, oceniaj i dziel się swoimi ulubionymi produkcjami z przyjaciółmi.
