Złe dziecko zostaje okradzione przez odrażającego humanoida, który odbiera maluchowi ukochanego pupila. Człekokształtna istota, nawiedzana przez monstra, pokutuje za swoją przewinę, cierpiąc koszmarne katusze.
Krótkometrażowa animacja autorstwa Roberta Morgana, "Bobby Yeah", stanowi psychodeliczne, a niekiedy nawet metaforyczne spojrzenie na dzieciństwo i lęk przed dojrzewaniem. Humanoid nie jest dzieckiem, lecz nie chce lub nie potrafi żyć jako stworzenie dorosłe. Postanawia odrzeć z magii młodości złe dziecko, przez co ściąga na siebie brutalne ataki. Rozpoczyna się dziwaczna psychomachia, a człekopodobna kreatura – tak naprawdę nieszkodliwa, pełna niewinności – w walce o swe ciało zmuszona zostaje do podjęcia bezwzględnych kroków.
Morgan, w odróżnieniu od niezrozumianego przez otoczenie humanoida, niewinny nie jest – walcząc o zachwyt widza sięga po seks, perwersję, przemoc. W imię rzemiosła artystycznego "bohaterowie" jego filmu tracą kończyny, a niekiedy sami są kończynami. Rodzą się z krwawej ejakulacji lub samodzielnie wydają na świat spermianych potomków – bywają bowiem członkami na nogach. Prowokacja udała się Morganowi w zupełności. Obraz, który zwrócił na siebie uwagę przedstawicieli Brytyjskiej Akademii Sztuk Filmowych i Telewizyjnych, okazuje się dziełem wspaniale niemoralnym, a zarazem kapitalną poklatkówką, kładącą nacisk na piękno popularnej, choć coraz rzadziej docenianej techniki animacyjnej.
Surrealistyczny we własnym surrealizmie "Bobby Yeah" to projekt bezkompromisowy, niepozwalający o sobie zapomnieć na długo po seansie. Oryginalny i niepokojący, film tańczy na marginesie dobrego smaku, nigdy go nie przekraczając.
Krótkometrażowa animacja autorstwa Roberta Morgana, "Bobby Yeah", stanowi psychodeliczne, a niekiedy nawet metaforyczne spojrzenie na dzieciństwo i lęk przed dojrzewaniem. Humanoid nie jest dzieckiem, lecz nie chce lub nie potrafi żyć jako stworzenie dorosłe. Postanawia odrzeć z magii młodości złe dziecko, przez co ściąga na siebie brutalne ataki. Rozpoczyna się dziwaczna psychomachia, a człekopodobna kreatura – tak naprawdę nieszkodliwa, pełna niewinności – w walce o swe ciało zmuszona zostaje do podjęcia bezwzględnych kroków.
Morgan, w odróżnieniu od niezrozumianego przez otoczenie humanoida, niewinny nie jest – walcząc o zachwyt widza sięga po seks, perwersję, przemoc. W imię rzemiosła artystycznego "bohaterowie" jego filmu tracą kończyny, a niekiedy sami są kończynami. Rodzą się z krwawej ejakulacji lub samodzielnie wydają na świat spermianych potomków – bywają bowiem członkami na nogach. Prowokacja udała się Morganowi w zupełności. Obraz, który zwrócił na siebie uwagę przedstawicieli Brytyjskiej Akademii Sztuk Filmowych i Telewizyjnych, okazuje się dziełem wspaniale niemoralnym, a zarazem kapitalną poklatkówką, kładącą nacisk na piękno popularnej, choć coraz rzadziej docenianej techniki animacyjnej.
Surrealistyczny we własnym surrealizmie "Bobby Yeah" to projekt bezkompromisowy, niepozwalający o sobie zapomnieć na długo po seansie. Oryginalny i niepokojący, film tańczy na marginesie dobrego smaku, nigdy go nie przekraczając.
Moja ocena:
8
Czy uznajesz tę recenzję za pomocną?
Pobierz aplikację Filmwebu!
Odkryj świat filmu w zasięgu Twojej ręki! Oglądaj, oceniaj i dziel się swoimi ulubionymi produkcjami z przyjaciółmi.
