Recenzja filmu

Zakładnik (2004)

Ten film tylko pozornie zwraca naszą uwagę na psychikę mordercy. Tak naprawdę realizatorzy chcieli ukazać inną stronę problemu - wszelkie możliwe zagrożenia, czyhające na (w tym wypadku) taksówkarza. Można wyjść z założenia, że taksówkarze, rozpoczynając pracę, akceptują wszelkie możliwe konsekwencje. Jednak tak wcale nie jest. Taksówkarz bierze pod uwagę chyba prawie wszystkie możliwości, tylko nie tą, że przyjdzie mu kiedyś wozić mordercę. Michael Mann chciał zwrócić uwagę widza na to, jakich możemy w swoim życiu spotkać ludzi, jak to się może dla nas skończyć i również na to, że o wszystkim decyduje jedynie przypadek, np. nigdy tak naprawdę nie wiemy, gdzie będziemy za dziesięć minut i co będziemy wtedy robić. W filmie pokazano, że niebezpieczeństwo może na nas czyhać każdego dnia lub nocy i że może nadejść z zupełnie niespodziewanej strony. Akcja 'Zakładnika' toczy się w Los Angeles, gdzie ludzie przechodzą koło wszystkiego bardzo obojętnie, nawet koło morderstwa, jeśli je w ogóle zauważą. Aż trudno uwierzyć, lecz wszystko w filmie dzieje się w ciągu zaledwie jednej nocy. Akcja filmu skupia się w dużej mierze na relacjach Maxa i Vincenta, którzy chcąc nie chcąc, skazani są na swoje towarzystwo, nawet w jakiś sposób ze sobą współpracują. Możemy zaobserwować to, jak się ze sobą zmagają i że mają na siebie duży wpływ. To głównie dzięki Vincentowi Max zaczyna rozumieć, co tak właściwie jest w życiu ważne, a co nie. Michael Mann zadbał o jak najlepszą obsadę, nawet tych pomniejszych ról. Warto tutaj zwrócić uwagę zwłaszcza na Toma Cruise. Dotychczas widywaliśmy go w raczej pozytywnych rolach, jednak w "Zakładniku" podjął bardzo słuszną decyzję, o zagraniu czarnego charakteru. Udało mu się świetnie ukazać postać płatnego mordercy - Vincenta, postępującego ściśle według własnego kodeksu. Uznaje on, że skoro został wynajęty do 'czarnej roboty', to musi ją wykonać do końca. Uważa tak nawet wtedy, gdy traci należne mu się za to pieniądze - przecież zleceń nie można już odwołać, prawda? Cruise gra tutaj takiego mordercę z honorem, który poświęca się, aby wykonać swe zadanie. Jest cyniczny i zimny. I tym samym - bardzo zaskakujący. W coraz większej ilości filmów, czarne charaktery są ukazywane w doskonale skrojonych garniturach. Tak było i w "Zakładniku" -Vincent ma szary garnitur i wyprasowaną w kant białą koszulę - w niczym nie przypomina ludzkiego wyobrażenia o mordercach. Wprost przeciwnie! Wygląda jak zwykły człowiek, niczym niewyróżniający się z tłumu. I o to właśnie chodziło reżyserowi. Przecież takiego człowieka bardzo trudno byłoby rozpoznać, chociażby po to, aby podać jego rysopis. Cruise został do tej roli ucharakteryzowany poprzez posiwiałe włosy i kilkudniowy zarost. Jednak uwaga widza była raczej skupiona na tym, co Vincent robi i mówi, niż jak wygląda. Nawiązując jeszcze do pozostałych ról - Jamie Foxx, odtwórca roli taksówkarza Maxa, również zagrał wspaniale. Obrazował całkowicie zaskoczonego człowieka, bo któż spodziewałby się trupa na dachu własnej taksówki? Nikt. Pokazał nam się jako poczciwy człowieczek, uwikłany w coś, co przerosło wszystkie jego koszmary. Role drugoplanowe znakomicie uzupełniają cały film. Warto tutaj wspomnieć o Marku Ruffalo, grającym detektywa, który rzeczywiście chce rozwiązać tą sprawę i o małej, ale znaczącej roli pani prokurator - Jada Pinkett Smith, która została zagrana w jedyny możliwy sposób. "Zakładnik" to rzeczywiście trzymający w napięciu film, od pierwszej do ostatniej minuty. Można na nim wsłuchiwać się w muzykę i interesujące dialogi. Nawiązując do zdjęć - świetnie ukazano to wielkie miasto nocą. Jest to film warty polecenia, chociażby dla ujrzenia rewelacyjnej i jakże odmiennej od dotychczasowych ról - postaci Toma Cruise.