Do filmu "Hej, Skarbie" podchodziłem z pewnym dystansem. Obraz Lee Danielsa zrobił furorę na gali oscarowej w 2009 roku, zgarniając dwie statuetki (za scenariusz adaptowany i drugoplanową rolę kobiecą) oraz cztery nominacje - w tym dla najlepszego filmu. Jak to jednak z Oscarami bywa, ilość wręczonych danemu filmowi nagród Akademii wcale nie musi być wyznacznikiem jego jakości. I faktycznie, "Hej, Skarbie" arcydziełem nie jest, ale to obraz sugestywnie napisany i zrealizowany i przede wszystkim znakomicie zagrany.
Clareece Jones, nazywana przez wszystkich Precious, jest nastolatką mieszkającą w Harlemie, dzielnicy Nowego Jorku. Jej krótkie życie można określić jednym słowem: koszmar. Od dziecka jest gwałcona przez ojca, czego wynikiem jest upośledzona córeczka. Nie ma absolutnie żadnego wsparcia w matce, jest monstrualnie otyła, nie potrafi dobrze pisać ani czytać. Poznajemy ją, gdy - z powodu drugiej ciąży - zostaje przeniesiona do specjalnej szkoły dla dziewcząt w trudnej sytuacji rodzinnej i społecznej. Wtedy to Precious zaczyna przebudzać się z koszmaru własnego życia. Nie będzie to jednak ani łatwe, ani szybkie przebudzenie.
Los zgotował Precious (świetna Gabourey Sidibe) okrutną szkołę życia. To tak naprawdę wrażliwa dziewczyna, która została siłą wepchnięta w otchłań najgorszej odsłony patologii. Za wszelką cenę chce się wyrwać z bagna brutalności i zwyrodnienia, przez to często ucieka w świat iluzji i marzeń. Krótkie wyobrażenia szybko weryfikuje proza bezlitosnej egzystencji, która jest niczym bolesny policzek. Precious nie poddaje się jednak, nie skupia się jedynie na biernych fantazjach. Wręcz przeciwnie - walczy, nie boi się stanąć w szranki z drapieżnym światem, nie boi się bić z otoczeniem - w sposób dosłowny i metaforyczny. Daniels za pomocą prostych środków pokazuje jej chęć przetrwania, walkę o własną godność, o zbudowanie szacunku i poczucia wartości.
Precious praktycznie przez całe życie była zdana niemal wyłącznie na siebie (życzliwa jest jej jedynie babcia, która zdecydowała się wychowywać jej chorą córeczkę). Kolejna ciąża (łatwo się domyślić z kim) - czyli na dobrą sprawę kolejna kłoda pod nogi - paradoksalnie otwiera jej drogę do odzyskania utraconego lub też nigdy nie stworzonego moralnego honoru. Pomaga jej w tym nowa nauczycielka, panna Rain (Paula Patton), która dostrzega w Precious jej niezwykłą wrażliwość i niebywałą determinację. Również pracownica opieki socjalnej pani Weiss (Mariah Carey), szpitalny pielęgniarz John (Lenny Kravitz), a także nowo poznane koleżanki ze szkoły z całych sił wspierają Precious. Dziewczyna nie otrzymuje bowiem żadnej pomocy od matki (doskonała Mo'Nique), zdawałoby się naturalnej opoki i wsparcia. Rodzicielka terroryzuje ją psychicznie i fizycznie, nawet nie udaje, że nie wie, że jej córka jest molestowana przez swojego własnego ojca, a wręcz oskarża ją o odbijanie męża (!). To wyprana z uczuć, żałosna namiastka, nie tyle matki, co człowieka.
"Hej, Skarbie" to film kobiet, jeśli mogę tak to ująć. Mężczyźni pojawiają się w kadrze rzadko i na krótko. Akcja filmu rozgrywa się pod koniec lat 80., jednak problem przedstawiony przez Danielsa jest aktualny i dzisiaj, toteż "Hej, Skarbie" ma wymiar uniwersalny. Niestety największą bolączką filmu jest jego jednoznaczność. Twórca "Zawodu zabójcy" przedstawia postaci w czarno-białych barwach, ewidentnie wskazuje, kto jest zły, a kto dobry, komu kibicować, a komu złorzeczyć. Nie mniej jest to pragmatyczne, chłodne i brutalne spojrzenie na patologię, w którym brak miejsca na eufemizmy i czułostkowość.
"Hej, Skarbie" nie zawiódł mnie, ale i nie powalił na kolana. To dobrze napisany, nieźle zrealizowany i porządnie wyreżyserowany obraz, ze znakomitymi kreacjami aktorskimi. Wbrew pozorom nie jest to też film nihilistyczny czy przygnębiający. Walka Precious z przeciwnościami losu w jakiś sposób pokrzepia, ma wymiar w pewnym sensie katartyczny, prowokuje do rozmyślań nad własnym życiem i docenieniem tego co się ma i co można stracić. I jest to pokazane w tak dosadny sposób, że "Młodzi gniewni" stają się przy "Hej, Skarbie" niewinną, ckliwą opowiastką. Do ideału trochę brakuje, jednakże warto obejrzeć.
Clareece Jones, nazywana przez wszystkich Precious, jest nastolatką mieszkającą w Harlemie, dzielnicy Nowego Jorku. Jej krótkie życie można określić jednym słowem: koszmar. Od dziecka jest gwałcona przez ojca, czego wynikiem jest upośledzona córeczka. Nie ma absolutnie żadnego wsparcia w matce, jest monstrualnie otyła, nie potrafi dobrze pisać ani czytać. Poznajemy ją, gdy - z powodu drugiej ciąży - zostaje przeniesiona do specjalnej szkoły dla dziewcząt w trudnej sytuacji rodzinnej i społecznej. Wtedy to Precious zaczyna przebudzać się z koszmaru własnego życia. Nie będzie to jednak ani łatwe, ani szybkie przebudzenie.
Los zgotował Precious (świetna Gabourey Sidibe) okrutną szkołę życia. To tak naprawdę wrażliwa dziewczyna, która została siłą wepchnięta w otchłań najgorszej odsłony patologii. Za wszelką cenę chce się wyrwać z bagna brutalności i zwyrodnienia, przez to często ucieka w świat iluzji i marzeń. Krótkie wyobrażenia szybko weryfikuje proza bezlitosnej egzystencji, która jest niczym bolesny policzek. Precious nie poddaje się jednak, nie skupia się jedynie na biernych fantazjach. Wręcz przeciwnie - walczy, nie boi się stanąć w szranki z drapieżnym światem, nie boi się bić z otoczeniem - w sposób dosłowny i metaforyczny. Daniels za pomocą prostych środków pokazuje jej chęć przetrwania, walkę o własną godność, o zbudowanie szacunku i poczucia wartości.
Precious praktycznie przez całe życie była zdana niemal wyłącznie na siebie (życzliwa jest jej jedynie babcia, która zdecydowała się wychowywać jej chorą córeczkę). Kolejna ciąża (łatwo się domyślić z kim) - czyli na dobrą sprawę kolejna kłoda pod nogi - paradoksalnie otwiera jej drogę do odzyskania utraconego lub też nigdy nie stworzonego moralnego honoru. Pomaga jej w tym nowa nauczycielka, panna Rain (Paula Patton), która dostrzega w Precious jej niezwykłą wrażliwość i niebywałą determinację. Również pracownica opieki socjalnej pani Weiss (Mariah Carey), szpitalny pielęgniarz John (Lenny Kravitz), a także nowo poznane koleżanki ze szkoły z całych sił wspierają Precious. Dziewczyna nie otrzymuje bowiem żadnej pomocy od matki (doskonała Mo'Nique), zdawałoby się naturalnej opoki i wsparcia. Rodzicielka terroryzuje ją psychicznie i fizycznie, nawet nie udaje, że nie wie, że jej córka jest molestowana przez swojego własnego ojca, a wręcz oskarża ją o odbijanie męża (!). To wyprana z uczuć, żałosna namiastka, nie tyle matki, co człowieka.
"Hej, Skarbie" to film kobiet, jeśli mogę tak to ująć. Mężczyźni pojawiają się w kadrze rzadko i na krótko. Akcja filmu rozgrywa się pod koniec lat 80., jednak problem przedstawiony przez Danielsa jest aktualny i dzisiaj, toteż "Hej, Skarbie" ma wymiar uniwersalny. Niestety największą bolączką filmu jest jego jednoznaczność. Twórca "Zawodu zabójcy" przedstawia postaci w czarno-białych barwach, ewidentnie wskazuje, kto jest zły, a kto dobry, komu kibicować, a komu złorzeczyć. Nie mniej jest to pragmatyczne, chłodne i brutalne spojrzenie na patologię, w którym brak miejsca na eufemizmy i czułostkowość.
"Hej, Skarbie" nie zawiódł mnie, ale i nie powalił na kolana. To dobrze napisany, nieźle zrealizowany i porządnie wyreżyserowany obraz, ze znakomitymi kreacjami aktorskimi. Wbrew pozorom nie jest to też film nihilistyczny czy przygnębiający. Walka Precious z przeciwnościami losu w jakiś sposób pokrzepia, ma wymiar w pewnym sensie katartyczny, prowokuje do rozmyślań nad własnym życiem i docenieniem tego co się ma i co można stracić. I jest to pokazane w tak dosadny sposób, że "Młodzi gniewni" stają się przy "Hej, Skarbie" niewinną, ckliwą opowiastką. Do ideału trochę brakuje, jednakże warto obejrzeć.
Moja ocena:
7
Czy uznajesz tę recenzję za pomocną?
Recenzja Hej, Skarbie (2009)
Jak żyć?W czasach, gdy ludzie chodzący regularnie do kina, oczekują zaskoczenia, nowości, pomysłowości i... czytaj więcej
Recenzja Hej, Skarbie (2009)
Prosta historia"Push", jedyna nowela amerykańskiej pisarki i poetki, Sapphire, po 14 latach doczekała się ekranizacji.... czytaj więcej
Pobierz aplikację Filmwebu!
Odkryj świat filmu w zasięgu Twojej ręki! Oglądaj, oceniaj i dziel się swoimi ulubionymi produkcjami z przyjaciółmi.
