Między miłością a szaleństwem niejeden postawiłby znak równości. Od miłości do szaleństwa droga bowiem krótka i prosta. Droga bez powrotu.
Z jej powodu oszalał także Mud, który, niczym bohater tragedii antycznej, w imię wszechmocnego uczucia nie zląkł się nawet dybiącego nań za morderstwo wymiaru sprawiedliwości. Kryjąc się w pobliżu zagrożenia, za pośrednictwem dwóch bratnich dusz – nastoletnich łowców przygód Ellisa (Tye Sheridan) i Neckbone'a (Jacob Lofland) – próbuje ściągnąć do siebie ukochaną Juniper (Reese Witherspoon) i uciec. Z czasem między chłopcami a zbiegiem, pomimo jego występku, zawiązuje się przyjaźń silniejsza niż poczucie podporządkowania prawu. W młodych, kształtujących się dopiero umysłach, piękna, łącząca dwoje ludzi więź jest czymś bezsprzecznie ważniejszym niż sztywne reguły kodeksów, i tak zainfekowanych wirusem zepsucia (patrz: skorumpowanie przedstawicieli lokalnej policji przez rodzinę ofiary poszukiwanego). Przeżywający akurat pierwszy poryw serca Ellis zrobi więc wszystko, by dopomóc miłości, w którą – mimo przestróg ojca (Ray McKinnon) – bezgranicznie wierzy, i człowiekowi, któremu bez wahania zaufał.
Tytułowy uciekinier (Matthew McConaughey) to w najnowszym filmie Jeffa Nicholsa personifikacja rzadkiego dzisiaj idealizmu. Przeświadczenie o słuszności zła wyrządzonego nikczemnikowi, który godzi w najbliższą osobę (brzemienna Juniper) łączy się w radosnym tańcu z marzeniem – niemalże dziecięcym – lepszego jutra, pozbawionego trosk "dzisiaj". Mud to zagubiony w czasie rycerz, niezmordowany w dążeniu do odzyskania utraconego szczęścia, przesądny Indianin, odpędzający złe duchy, przed owym szczęściem go powstrzymujące, wreszcie buddyjski mnich, z pokorą przyjmujący bolesne niepowodzenie. A wszystkie działania tego niegdysiejszego wojownika w stylistyce prowincji, z pracą rąk własnych, wszędobylskimi pick-upami i kontemplacyjnym piwem o malowniczym zachodzie słońca w tle, budującymi mocno zarysowany klimat celebracji prostego, acz w gruncie rzeczy szczęśliwego życia, które warte jest codziennej walki w pocie czoła – stylistyce użytej przez amerykańskiego reżysera także w "Shotgun Stories" i "Take Shelter".
"Uciekinier" to dojrzały, logicznie skonstruowany dramat, który tętni życiem, oddziałując prawdziwością historii i naturalnością świata przedstawionego. Zagrany do tego z wyczuciem, precyzyjnie zmontowany, zilustrowany impresjonistycznymi zdjęciami (Adam Stone) oraz rozmarzoną ścieżką dźwiękową (David Wingo) – nic więc dziwnego, że powalczył zacięcie o laur na ubiegłorocznym Cannes.
Z jej powodu oszalał także Mud, który, niczym bohater tragedii antycznej, w imię wszechmocnego uczucia nie zląkł się nawet dybiącego nań za morderstwo wymiaru sprawiedliwości. Kryjąc się w pobliżu zagrożenia, za pośrednictwem dwóch bratnich dusz – nastoletnich łowców przygód Ellisa (Tye Sheridan) i Neckbone'a (Jacob Lofland) – próbuje ściągnąć do siebie ukochaną Juniper (Reese Witherspoon) i uciec. Z czasem między chłopcami a zbiegiem, pomimo jego występku, zawiązuje się przyjaźń silniejsza niż poczucie podporządkowania prawu. W młodych, kształtujących się dopiero umysłach, piękna, łącząca dwoje ludzi więź jest czymś bezsprzecznie ważniejszym niż sztywne reguły kodeksów, i tak zainfekowanych wirusem zepsucia (patrz: skorumpowanie przedstawicieli lokalnej policji przez rodzinę ofiary poszukiwanego). Przeżywający akurat pierwszy poryw serca Ellis zrobi więc wszystko, by dopomóc miłości, w którą – mimo przestróg ojca (Ray McKinnon) – bezgranicznie wierzy, i człowiekowi, któremu bez wahania zaufał.
Tytułowy uciekinier (Matthew McConaughey) to w najnowszym filmie Jeffa Nicholsa personifikacja rzadkiego dzisiaj idealizmu. Przeświadczenie o słuszności zła wyrządzonego nikczemnikowi, który godzi w najbliższą osobę (brzemienna Juniper) łączy się w radosnym tańcu z marzeniem – niemalże dziecięcym – lepszego jutra, pozbawionego trosk "dzisiaj". Mud to zagubiony w czasie rycerz, niezmordowany w dążeniu do odzyskania utraconego szczęścia, przesądny Indianin, odpędzający złe duchy, przed owym szczęściem go powstrzymujące, wreszcie buddyjski mnich, z pokorą przyjmujący bolesne niepowodzenie. A wszystkie działania tego niegdysiejszego wojownika w stylistyce prowincji, z pracą rąk własnych, wszędobylskimi pick-upami i kontemplacyjnym piwem o malowniczym zachodzie słońca w tle, budującymi mocno zarysowany klimat celebracji prostego, acz w gruncie rzeczy szczęśliwego życia, które warte jest codziennej walki w pocie czoła – stylistyce użytej przez amerykańskiego reżysera także w "Shotgun Stories" i "Take Shelter".
"Uciekinier" to dojrzały, logicznie skonstruowany dramat, który tętni życiem, oddziałując prawdziwością historii i naturalnością świata przedstawionego. Zagrany do tego z wyczuciem, precyzyjnie zmontowany, zilustrowany impresjonistycznymi zdjęciami (Adam Stone) oraz rozmarzoną ścieżką dźwiękową (David Wingo) – nic więc dziwnego, że powalczył zacięcie o laur na ubiegłorocznym Cannes.
Moja ocena:
8
Czy uznajesz tę recenzję za pomocną?
Recenzja Uciekinier (2012)
Chłopięcy świat"Uciekinier" najpewniej przemknie przez polskie ekrany niezauważony pośród takich kolosów jak nowy "Star... czytaj więcej
Pobierz aplikację Filmwebu!
Odkryj świat filmu w zasięgu Twojej ręki! Oglądaj, oceniaj i dziel się swoimi ulubionymi produkcjami z przyjaciółmi.
