Niemiecki dokument Eddy Baumann-von Broen to rzecz o tym, jak naturalne jest odstawanie od normy.
Bohaterkami filmu są kobiety, które nie wybrały swego wyglądu. O tym, że będą inne, zdecydowała natura i specyficzny dobór genów. Rezultatem jest ich niezwykle wysoki wzrost. Ta rzucająca się od razu w oczy odmienność determinuje ich zachowania i stosunek do świata. Jedne z nich zaakceptowały swój los i potrafią nawet spożytkować to, czym obdarowała je natura. Inne postrzegają odbieganie od normy jako chorobę i starają się walczyć ze wszystkich sił. Rezultaty tej walki nie wszystkie bohaterki zadowoli.
"Wysokie dziewczyny" nie wykorzystuje możliwości, jakie daje podejmowany temat. Reżyserka, sama przecież będąca kobietą wysoką, ogranicza się w zasadzie do przybliżenia losów kilku kobiet o wzroście wykraczającym daleko poza to, co zwykło określać się normą. Gdzieś kompletnie z boku zadawane są pytania o definicję zdrowia i choroby, o to, co determinuje naszą przyszłość, o pejoratywne znaczenie nienormalności. Są to jednak atrakcje lub myśli podawane w przypisach. Nie zaś rzecz główna, skupiająca na sobie uwagę reżyserki.
Z tego względu dokument jest filmem zrobionym przez wysokie kobiety dla wysokich kobiet. Ponieważ nie jestem ani jednym, ani drugim, nie byłem w stanie w pełni pojąć intencji kryjących się za powodami, dla których rzecz ta powstała. Dlatego też mocno odczułem brak uniwersalności filmu. Bez tego nie ma on szans zostać zaakceptowany przez szerszą publiczność.
Ale może właśnie to było jednym z celów przyświecających reżyserce? Jeśli tak, nie pozostaje mi nic innego, jak tylko przyklasnąć.
Bohaterkami filmu są kobiety, które nie wybrały swego wyglądu. O tym, że będą inne, zdecydowała natura i specyficzny dobór genów. Rezultatem jest ich niezwykle wysoki wzrost. Ta rzucająca się od razu w oczy odmienność determinuje ich zachowania i stosunek do świata. Jedne z nich zaakceptowały swój los i potrafią nawet spożytkować to, czym obdarowała je natura. Inne postrzegają odbieganie od normy jako chorobę i starają się walczyć ze wszystkich sił. Rezultaty tej walki nie wszystkie bohaterki zadowoli.
"Wysokie dziewczyny" nie wykorzystuje możliwości, jakie daje podejmowany temat. Reżyserka, sama przecież będąca kobietą wysoką, ogranicza się w zasadzie do przybliżenia losów kilku kobiet o wzroście wykraczającym daleko poza to, co zwykło określać się normą. Gdzieś kompletnie z boku zadawane są pytania o definicję zdrowia i choroby, o to, co determinuje naszą przyszłość, o pejoratywne znaczenie nienormalności. Są to jednak atrakcje lub myśli podawane w przypisach. Nie zaś rzecz główna, skupiająca na sobie uwagę reżyserki.
Z tego względu dokument jest filmem zrobionym przez wysokie kobiety dla wysokich kobiet. Ponieważ nie jestem ani jednym, ani drugim, nie byłem w stanie w pełni pojąć intencji kryjących się za powodami, dla których rzecz ta powstała. Dlatego też mocno odczułem brak uniwersalności filmu. Bez tego nie ma on szans zostać zaakceptowany przez szerszą publiczność.
Ale może właśnie to było jednym z celów przyświecających reżyserce? Jeśli tak, nie pozostaje mi nic innego, jak tylko przyklasnąć.
Moja ocena:
5
Czy uznajesz tę recenzję za pomocną?
Pobierz aplikację Filmwebu!
Odkryj świat filmu w zasięgu Twojej ręki! Oglądaj, oceniaj i dziel się swoimi ulubionymi produkcjami z przyjaciółmi.
